آمدی با دو چشمت خوش از باده ی نابم کردی
عاشق و واله و مست شرابم کردی

حرف عشق و سخن از مستی و از جام زدی
هوش بردی ز سرم دیده پر آبم کردی

آمدی و با نگهت بزدی راه دلم
با شرار نگهت غرقه ی خوابم کردی

جان من سوخته در شعله ی عشقت ای یار
با دو چشم سیهت پر تب و تابم کردی

دگرت غمی نباشد چو مهی نگار داری
که مهی تمام و مهری به بر و کنار داری

ز سیاهی دو زلفت دل من رمید و گم شد
به کمان ابروانت که دو صد شکار داری

مرو ای دل رمیده به کمند یار دیگر
که نگار خوبروی و گل و گلعذار داری

ز پی وصال رویت به سر آمدم جوانی
که هزار کشته ی شوق ز سوز نار داری

چقد جالب گفته شده..............
” کرم از خود درخته “

صفات زشت و ناپسندی که در وجود انسان پیدا می شوند، در ابتدا به چشم نمی آیند ولی اگر انسان هیچ تلاشی برای از بین بردن آنها نکند، رفته رفته بزرگ می شوند و تمام وجود او را فرا می گیرند و به شخصیت او ضربه می زنند.
کسی که منشأ گرفتاری ها و بدبختی هایش، اعمال و رفتار خودش باشد.

خواهم که بر چشمت


خواهم که بر زلفت زلفت زلفت
هر دم زنم شانه هر دم زنم شانه
ترسم پریشان کند بسی
حال هر کسی چشم نرگست
مستانه مستانه مستانه مستانه

خواهم بر ابرویت رویت رویت
هر دم کشم وسمه هر دم کشم وسمه
ترسم که مجنون کنه بسی
مثل من کسی چشم نرگست
دیوانه دیوانه دیوانه دیوانه

یک شب بیا منزل ما
حل کن دو صد مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما
دردت به جان ما شد روح و روان ما شد

خواهم که بر چشمت چشمت چشمت
هردم کشم سرمه هردم کشم سرمه
ترسم پریشان کند بسی
حال هر کسی چشم نرگست
مستانه مستانه مستانه مستانه

خواهم بر ابرویت رویت رویت
هردم زنم بوسه هردم زنم بوسه
ترسم که نالان کند بسی
مثل من کسی چشم نرگسی
جانانه جانانه
جانانه جانانه

یک شب بیا منزل ما
حل کن دو صد مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما
دردت به جان ما شد روح و روان ما شد