بگذار دوستت بدارم
تا از اندوه بیکرانِ درونم
رهایی یابم .
تا از روزگار زشتی و تاریکی برهَم .
بگذار دمی در بسترِ دستانت بیارامم .
ای شیرینترین آفریدهها ،
با عشق میتوانم
هندسهی جهان را دگرگون کنم ،
میتوانم در برابرِ
این پریشانی تاب آورم ...
۴ موافق
1402/09/17 - 01:29 در
یه تیکه از من