من به تنهایی
به امنیتِ بی‌ وقفه ی درب‌های بسته
به ابعادِ آشنای این خانه
به زانوانِ خودم ، معتادم

حقیقت دارد
سایه‌ها نمی‌‌دانند
در بی‌ نهایت شب
چه معمایی ‌ست
خیالِ روشنِ یک پنجره

#نيكى_فيروزكوهی

در من زنی‌ می‌رقصد
من به تبلورِ لحظه می‌‌اندیشم
به سماجتِ دخترانِ معصوم به افسونِ عشق
به کشاکشِ پر تردیدِ خاطراتِ خوب از روز‌های دور
من به رویشِ خوش یمنِ دستهایت بر اضطرابِ بی‌ پایانِ گیسوانِ سیاهم به آب و آینه
به آرامشِ سایه ها
به آفتاب
من به تو می‌‌اندیشم
به تو می‌‌اندیشم و در من, یک شرقی‌ عصیانی
بی‌ هیچ مجالی ...
بر ویرانه‌های خاموشِ روحِ رنجیده ام، پای میکوبد
و دیوانه وار می‌رقصد..

آه ‌ای باورِ مطلقِ روزگارم !!!
پاییز در راه است ... بیا

#نيكى_فيروزكوهی