کاش در تندیس آدم دل نبود
این همه غم داخلش منزل نبود
کاش جای هر غمی آغوش بود
عاشقان را جرعه ای دمنوش بود
کاش میشد قلبها را لمس کرد
لحظه های عاشقی را حبس کرد
کاش میشد عشق را از سر نوشت
هرکسی تقدیر خود را می نوشت
کاش جنس قلب ما از شیشه بود
جای احساسات هم اندیشه بود
کاش میشد عکس دل را قاب کرد
لحظه های بی کسی را خواب کرد
کاش دنیا مهربان و ساده بود
شعر خوشبختی مارا می سرود
۳ موافق
1401/05/24 - 23:10