طعنه‌ی‌خلق‌و‌جفای‌فلک‌وجور‌رقیب
همه‌هیچ‌اند،اگر‌یار‌موافق‌باشد!

از‌یه‌جایی‌به‌بعد،
شب‌موند!
این‌اسمون‌بود‌که‌رنگ‌عوض‌میکرد

زندگی‌دیکته‌میگفت،منم‌غلت‌پشط‌غلت!

گفتم‌غم‌تو‌دارم،
چیزی‌نگفت‌و‌بگذشت
حافظ‌خوشا‌به‌حالت
یارم‌گذشت‌و‌یارت،
گفتا‌غمت‌سرآید

یادتو
‌حکایت‌همان‌سیگاریست
که‌سالهاست‌میگویم
این‌دیگر‌نخ‌اخر‌است

من‌اختیارنکردم‌پس‌ازتویاردگر
به‌غیرگریه‌که‌آن‌هم‌به‌اختیارم‌نیست

شهریار

ماکه‌نفهمیدیم‌دنیا‌به‌کام‌کیه
ولی‌به‌کام‌هرکی‌که‌هست
دست‌به‌دست‌کنه،ماهم‌دوکام‌بگیریم!

ولی‌من‌مطمئنم‌حتی‌اونیکه‌گفت
"توبمان‌و‌دگران،وای‌به‌حال‌دگران"
یه‌لحظه‌مکث‌کرده‌وتودلش‌گفته
"خوش‌به‌حال‌دگران"

بعضی‌اوقات‌بلندبگو"به‌درک"
معجزه‌میکنه!

اونی که موقع لنگ زدنم کنارم راه اومد

موقع دویدنم کول میکنم‌‌....


همه چی تلافی میشه به وقتش

در نقش غزلهایم سرچشمه ی بارانی
دیوانه دلِ عاشق در تارِ پریشانی
افسانه ی این حال را میدانم و میدانی
از موج نگاهت نیز دریا شده طوفانی
رخسار چه گویم من خورشید درخشانی
آیا ز نگاه او این عشق تو میخوانی

می زنم فریاد از حال پریشان خودم
اضطراب بی تو ماندن مانده در جان خودم
بی محابا گم شوم در چشم گریان خودم
چشم میبندم نبینم حال ویران خودم
آرزو را حبس کردم کنج زندان خودم
مانده ام پشت خیالات فراوان خودم

شرابی خوردم از دستِ عزیز رفته از دستی
نمیدانم چه نوشیدم که سیرم کرده از هستی
قلم شوریده ای امشب،عجب اعجوبه ای هستی!
چه طوفانی به پا کردی،قلم شاید تو هم مستی؟!
بنازم دلبریهایت!قلم،الحق که تردستی
عزیزم خوب دقت کن!به هر مستی نگو پستی
مخاطب معصیت کردی،به مشتی مست پیوستی

قشنگ ترین تعریف لانگ دیستنس هم میرسه به محمود درویش
اونجا که میگه :
نه دوری که منتظرت باشم
و نه نزدیک که به آغوشت کشم
نه از آنِ منی که قلبم تسکین گیرد
و نه از تو بی‌نصیبم که فراموشت کنم

یه وقتایی لازمه بن بست آخر نباشید
یه وقتایی لازمه باتلاق بعد از گودال نباشید
یه وقتایی لازمه آهِ ته مغز نباشید
یه وقتایی لازمه بغض آخر شب نباشید
یه وقتایی لازمه خاطره بدِ پس ذهن نشید
یه وقتایی لازمه سردرد بعد از بحث طولانی نباشید
یه وقتایی لازمه اون قطره آخری که لیوانو لبریز‌میکنه نباشید
یه وقتایی لازمه بغضِ لعنتی بعد از تنهایی نباشید
یه وقتایی لازمه سکوت کنید و شرایط رو بدتر از این نکنید،همین.