آدم وقتی جوان است، به پيری جور ديگری فکر میکند. فکر میکند پيری، يک حالت عجيب و غريبی است که به اندازهء صدها کيلومتر و صدها سال از آدم دور است. اما وقتی به آن میرسد، میبيند هنوز همان دخترک پانزدهساله است که موهايش سفيد شده، دور چشمهايش چين افتاده، پاهايش ضعف میرود و ديگر نمیتواند پلهها را سهتا يکی کند
و از همه بدتر،
بار خاطرههاست که روی دوش آدم سنگينی میکند.
[
http://hooshmandbms.ir//]
۲ موافق
1396/10/09 - 13:53