گاهی نرسیدن می تواند از ما، آدمهای بهتری بسازد. کمک می کند درک کنیم دوستی چیزی فراتر از رضایت مندی های کوتاه مدت و تاریخ دار است. که گذشتن از خود و خواسته ها و چشم پوشی از خاطراتی که قرار است با هم بسازیم، نتیجه بلوغی ست که روح را رهاتر و حضور را عرفانی تر و رابطه را عمیق تر می کند. که یاد می گیری لحظه ها را آنطور که هستند زندگی کنی بی هیچ قیاسی از گذشته و بی هیچ چشم داشتی از آینده