وقتی زیادی وابستهی حضور آدمهایی، شاید بهخاطرِ این است که داری از چیزی فرار میکنی. از خودت فرار میکنی و از اینکه فرصتِ فکر کردن داشته باشی، فرار میکنی. از سکوت فرار میکنی. میترسی با خودت حرف بزنی. فرار موقتاً لذت دارد. اما "تنهایی" هست. جایی نمیرود. موجودی است که باید برایش وقت گذاشت و دوستش شد. میتواند هیولای خوبی بشود.
۳ موافق
1402/11/30 - 15:53 در
یه تیکه از من