میگویند حضرت رضا سلاماللهعلیه، از مریضی که محتضر بوده، عیادت کرد. اطراف مریض، کسانی بودند که گریه میکردند. گریه میکردند که این [شخص] دوست ما بود، آدم مؤمنی بود و... که دارد وفات میکند. حضرت لبخندی زد. آمدند بیرون. [به حضرت] عرض کردند: چه مناسبتی داشت [که] دوستانش همه گریه میکردند و شما لبخند میزنید؟ آنهم [یک شخص] مؤمن، صالح و... فرمود: لبخندم برای این بود که همۀ کسانی که اطرافش نشستهاند، زودتر از او وفات میکنند! او از این مریضی نجات پیدا میکند.
۴ موافق
1402/05/18 - 12:26