در حافظه پنجره این خانه
یک دوستت دارم درگلوی دیوارها
یک بغض مزمن و در ذهن آینه
یک تصویر غمگین
از تنهایی من
و جای خالی تو مانده است...
جای خالیات از
تنهایی من بزرگتر است
و در قفسه کمدها جا نگرفت
و از آن گودال باغچه حیاط،
هم صدایت بیرون ماند
صدایی که
مرتب در گوشم میخواند:
دوستت دارم...
۲ موافق
1401/11/08 - 21:43