خواهم که در آغوش تو بیمار بمیرم
در چشم تو من زل زده بیدار بمیرم
در سردی شب های زمستان دیارم
با سرخی یک صورت تبدار بمیرم
از چشم شرر خیز توبسیار بگفتند
دانم که در این شعله گرفتار بمیرم
آن روز که در دامن گل روی تو دیدم
گفتم سر بر دامن گلدار بمیرم
آن روز چو برخیزم و مه روی تو بینم
هرچند کنی زنده دگر بار بمیرم
آخر در این غم کده یک میکده باز است
تا مست شوم یا از غم دلدار بمیرم