یه دوره زندگی برای من خیلی سخت بود. همیشه ناراحت بودم .واسه اینکه کمتر فک بکنم میرفتم توییتر ،توییت هارو میخوندم ،ولی خب انقد چرت و پرت هم داشت که اعصابم و خورد میکرد همینطوری سرچ کردم راجب حدیث اینا نشستم از اول پیام اون کانال تا تهش رو خوندم ،خیلی حالم بهتر شد و از فردا شبش همینطوری عادت کردم برم حدیث بخونم ، و بهش به عنوان یه راه فرار نگاه میکردم ، و الآنم تقریبا هر شب عادتمه این کارو بکنم . اینارو میگم که بدونین یه آدم اگه مذهبی هم نباشه دنبال اون چیزی میره که بهش حس و حال خوب بده ،اوناییم که خارجین واسه بهتر کردن عذاب وجدانشون میرن کلیسا اعتراف میکنن، یکی دنبال فنگ شویی میره، یکی دنبال یوگا و این چیزا . خیلی از آدما مسیرهای مختلفیو میرن با اینکه مقصدشون یکیه ،اون مقصد هم حس خوبه . و منشأ حس خوب همیشه خداست .
نمیتونی پر انرژی منفی و کینه و عصبانیت باشی و انتظار داشته باشی حالت خوب باشه ،همیشه باید واس فرار کردن به یه چیز خوب پناه ببری
اون حتما خداست ،اگه خدا هم نباشه یه راه های کوچیکیه که به خدا وصل میشه ، به قول یه دیالوگ : خدا متعلق به همه ی انسان هاست ، به تعداد آدم ه
آدم های روی زمین ،راه رسیدن به خدا وجود داره
امام على علیه السّلام فرمودند:
إنَّ حَدِیثَنا یُحیِی القُلُوبَ؛
به راستی که حدیث ما (اهل بیت) دلها را زنده میکند.