در پس چهره خندان چه کسی می گرید
از پر و بال شکسته قفسی می گرید
در دل حبس قفس بال کبوتر ببَرند
تا که امید رهایی ز یادش ببرند
شمع می سوزد و در اشک غمش غرق شود
همچو پروانه ی آتش زده در خواب رود
دختر پاییز
زندگی قصه ی دل بستن و هجران و فراق
لحظه ای سرخوش و یک عمر به اعماق محاق
زندگی می رود و حاصل آن خاطره هاست
مثل مهتاب کسی دل شده ی پنجره هاست
1399/08/23 - 15:32