اکنون درست در میانه پائیز ایستادهایم
روزی که نیاکانمان آن را ایاثَرِم
یا روز آغاز سرما نامیدهاند
جشن پائیزانه میگرفتند
و با هم متحد میشدند
و به دعا و همدلی مینشستند
داشتم فکر میکردم که این روزها چه
دور ماندهایم از اصالت و هویت اجدادیمان
از رسم و آئینهای زیبائی که هر کدام
رنگ ستایش نعمتهای بیبدیل خدا
و تکریم طبیعت را داشته
و بانی ارتقای صمیمیت و اخلاق
در سرتاسر این سرزمین بوده
داشتم فکر میکردم چه خوب میشد
اگر در روزگار کهن بودیم
زمانی که انسانیت
همه گیرتر از بیانصافی بود
زمانی که اجدادمان در نیکی و مهرورزی
و شاد کردن دلهای هم پیش قدم بودند
زمانی که خندیدن احمقانه نبود
و آغوش هیچ پدری بوی شرمندگی نمیداد
─┅─═इई🍂🍁🍂ईइ═─┅─
۲ موافق
1399/08/15 - 18:07