ريشه های قالی را تا میکنيم تا سالم بماند، ولی ريشه زندگی يکديگر را با تبر نامهربانی قطع میکنيم و اسمش را میگذاريم برخورد منطقی!
دل میشکنيم و اسمش میشود فهم و شعور!
چشمی را اشکبار میکنيم و اسمش را میگذاريم حق!
غافل از اينکه اگر در تمام اين موارد فقط کمی صبوری کنيم ديگر مجبور نيستيم عذرخواهی کنيم ...
ريشه زندگی انسانها را دريابيم و چون ريشه های قالی محترم بشماريم...
گاهی متفاوت باش...
بخشش را از خورشيد بياموز…
که ترازوئی ندارد…
سبک وسنگين نمیکند …
جدا نمیسازد...
و فرقی نمیگذارد....
به همه از دم روشنايی میبخشد...
محبت را بیمحاسبه پخش کن...
دروازه های قلبت را به روی همه بگشا ....
و باور داشته باش خدايی که در اين نزديکیست، بهترينها را برايت رقم زده است...
۲ موافق
1399/08/14 - 20:33