من اَ تهِ کوچه های ترس میومدم دوستام گفتن پشتمن و لفظ میومدن شب میرفتم سرِ کار و عصر میومدم انقد دعا کردم پاره کردم تسبیح اونقد هم تا که خدا ، آخرش شد مجاب که ببرَتم با خودش من نپرسیدم کجا عشق مثِ یه غریبه گُم شده توو دلم کسی نگفت زندگیو اصولشو به من
۳ موافق
1399/07/21 - 11:25
شایع ...؟!
خلصه
اها...