دشنام دادن..از دیدگاه امام جعفر صادق(علیه سلام)
گسترش فرهنگ دشنام دادن در جامعه افزون بر اینکه نشانه جهل، کمسوادی و نافرهیختگی جامعه است نشانه انحطاط فرهنگی جامعه نیز هست؛ زیرا دشنامگویی نشانه افراد نامتمدن، ناپخته و بینزاکت است که آثار آن در فروپاشی اجتماعی و ایجاد تضاد و درگیریها خود را نشان میدهد و موجب بروز خشونت در جامعه میشود و گسترش و تداوم آن شرایط اجتماعی جامعه را بحرانیتر میسازد.
بهکار بردن کلمات مستهجن در خانوادهها از طرف اعضای خانواده بهویژه پدر یا مادر منجر به آثار و عوارض اجتماعی و بدآموزی برای فرزندان و سایر اعضای خانواده و در نتیجه از بین رفتن حرمتها میشود.
پدری که در حضور فرزند خردسالش به همسرش فحش و ناسزا میگوید اعتبار و منزلت پدری خود را از بین میبرد و جایگاه واقعی خود را نمیتواند حفظ کند. باید یاد بگیریم واکنش برخوردی در مقابل دیگران نداشته باشیم و در هنگام عصبانیت سعی کنیم کلمات مناسبتری پیدا کنیم تا تربیت خانوادگی ما خدشهدار نشود.
ادامه در دیدگاه
۲ موافق
1399/06/10 - 15:47
امام جعفر صادق(ع) در این باره فرموده است
مِنْ عَلَامَاتِ شِرْکِ الشَّیطَانِ الَّذِی لَا شَکَّ فِیهِ أَنْ یکُونَ الرَّجُلُ فَحَّاشاً لَا یبَالِی مَا قَالَ وَ لَا مَا قِیلَ فِیهِ فَإِنَّهُ لُعِبَ بِه؛
از نشانههایى که ثابت میکند شیطان در نطفه فردی شرکت دارد این است که او فحاش باشد و باکى نداشته باشد که چه مىگوید و چه میشنود» و نیز فرموده است: «فحش دادن ظلم است و ظالم در آتش دوزخ قرار دارد».