GOMNAM: که با من سر بدين حاجت در آري چو حاجتمندم اين حاجت برآري جوابش داد مرد آهنين چنگ که بردارم ز راه خسرو اين سنگ به شرط آنکه خدمت کرده باشم چنين شرطي به جاي آورده باشم دل خسرو رضاي من بجويد به ترک شکر شيرين بگويد چنان در خشم شد خسرو ز فرهاد که حلقش خواست آزردن به پولاد دگر ره گفت ازين شرطم چه باکست که سنگ است آنچه فرمودم نه خاکست اگر خاکست چون شايد بريدن و گر برد کجا شايد کشيدن به گرمي گفت کاري شرط کردم و گر زين شرط برگردم نه مردم ميان دربند و زور دست بگشاي برون شو دست برد خويش بنماي چو بشنيد اين سخن فرهاد بي دل نشان کوه جست از شاه عادل به کوهي کرد خسرو رهنمونش که خواند هر کس اکنون بي ستونش به حکم آنکه سنگي بود خارا به سختي روي آن سنگ آشکارا ز دعوي گاه خسرو با دلي خوش روان شد کوهکن چون کوه آتش بر آن کوه کمرکش رفت چون باد کمر دربست و زخم تيشه بگشاد نخست آزرم آن کرسي نگهداشت بر او تمثال هاي نغز بنگاشت به تيشه صورت شيرين بر آن سنگ چنان بر زد که ماني نقش ارژنگ پس آنگه از سنان تيشه تيز گزارش کرد شکل شاه و شبديز بر آن صورت شنيدي کز جواني جوانمردي چه کرد از مهرباني

جهت عضویت در شبکه اجتماعی ساینا و دنبال کردنِ Zahra تمایل دارید ؟!

شبکه اجتماعی ساینا یک شبکه اجتماعی ِ قدرتمند ِ مبتنی بر وب است که کاربران آن می‌توانند یک ارسال با طول بیشتر از 200 کاراکتر بهمراه تصویر، ویدئو، لینک و فایل داشته و با دنبال کردن کاربران، افکار و نظرات خود را با سایرین به اشتراک بگذارند. گروه‌ها، کارمندان، همکاران و انجمن‌ها با ایجاد یک شبکه اختصاصی قادر به ارتباط با یکدیگر بوده و به کمک تکنولوژی آر‌اِس‌اِس می‌توانند تازه ترین‌ها را پیگیری نمایند. شبکه اجتماعی ساینا توسط هر وسیله‌ی متصل به اینترنت از جمله تلفن همراه دنبال‌پذیر است!

پست بعدی پروفایل GOMNAM پست قبلی

که با من سر بدين حاجت در آري
چو حاجتمندم اين حاجت برآري
جوابش داد مرد آهنين چنگ
که بردارم ز راه خسرو اين سنگ
به شرط آنکه خدمت کرده باشم
چنين شرطي به جاي آورده باشم
دل خسرو رضاي من بجويد
به ترک شکر شيرين بگويد
چنان در خشم شد خسرو ز فرهاد
که حلقش خواست آزردن به پولاد
دگر ره گفت ازين شرطم چه باکست
که سنگ است آنچه فرمودم نه خاکست
اگر خاکست چون شايد بريدن
و گر برد کجا شايد کشيدن
به گرمي گفت کاري شرط کردم
و گر زين شرط برگردم نه مردم
ميان دربند و زور دست بگشاي
برون شو دست برد خويش بنماي
چو بشنيد اين سخن فرهاد بي دل
نشان کوه جست از شاه عادل
به کوهي کرد خسرو رهنمونش
که خواند هر کس اکنون بي ستونش
به حکم آنکه سنگي بود خارا
به سختي روي آن سنگ آشکارا
ز دعوي گاه خسرو با دلي خوش
روان شد کوهکن چون کوه آتش
بر آن کوه کمرکش رفت چون باد
کمر دربست و زخم تيشه بگشاد
نخست آزرم آن کرسي نگهداشت
بر او تمثال هاي نغز بنگاشت
به تيشه صورت شيرين بر آن سنگ
چنان بر زد که ماني نقش ارژنگ
پس آنگه از سنان تيشه تيز
گزارش کرد شکل شاه و شبديز
بر آن صورت شنيدي کز جواني
جوانمردي چه کرد از مهرباني

۱ موافق 1399/04/12 - 12:26

دیدگاه