فقط اونجا که کافکا میگه:
از زندگی با مردم، از حرف زدن، عاجزم. کاملاً در خود فرو رفته‌ام، به خودم فکر می‌کنم! چیزی ندارم به کسی بگویم. هرگز، به هیچ کس.

🖤

💢 لحظه‌ای تامل

یک شلوار سفید دوست داشتنی داشتم که یک روز ابری پوشیدمش و موقع بازگشت به خانه باران گرفت... گلی شد.
و من بی خیال پی اش را نگرفتم به هوای اینکه هر وقت بشویم پاک می شود
ولی نشد ...
بعدها هر چه شستمش پاک نشد؛
حتی یکبار به خشکشویی دادم که بشویند ولی فایده نداشت!!
آقایی که توی خشکشویی کار میکرد گفت:
"این لباس چِرک مرده شده!"
گفت:"بعضی لکه ها دیر که شود، می میرند؛ باید تا زنده اند پاک شوند !"
چرک مُرده شد...
و حسرت دوباره پوشیدنش را به دلم گذاشت !
بعید نیست اگر بگویم دل آدم هم کم ندارد از لباس سفید!
حواست که نباشد لکه می شود؛
وقتی لکه شد اگر پی اش را نگیری، می شود چرک ...

به قول صاحب خشکشویی "لکه را تا تازه است، تا زنده است، باید شست و پاک کرد.

به تو سر بسته و در پرده بگویم
تا کسی نشنود این راز گهر بار جهان را
آنچه گفتند و سرودند...
تو آنی!
خود تو جان جهانی!
گر نهانی و عیانی!
تو همانی که همه عُمر به دنبال خودت نعره زنانی...
تو ندانی که خود آن نقطه ی عشقی...
همه اسرار نهانی...

👤#مولانا
🖤✨️

همین قدر بگویم
دوست داشتنت
کار هر کس نیست
به من بسپارش ♥️🌱

آرامشی می خواهم...
خلوتی می خواهم
تو باشی و من در کنار هم
تو سکوت کنی و من گوش کنم
و من آرام بگویم تو را دوست دارم
و تو گوش کنی
و آرام بگویی من هم...!!!
من دیوانه نیستم
من فقط در خیالم با خیالت
بی خیال عالمم...

خود ساعتی در آینه رخسار خود ببین
من عاجزم از اینکه بگویم چها شدی

ای گمشده من ..
گفتم که بیایی.که بیایی غم دل با تو بگویم.......

گر بگویم، رود از دست صدف گیرایی
که به آب گهرم سردی بازار چه کرد

هدف سوزن الماس شود پرده گوش
گر بگویم به من آن غمزه خونخوار چه کرد

گر بگویم، دل سنگین صدف گردد آب
که به روشن گهران چرخ جفاکار چه کرد