ب من میگن خونخوار چرا چون طرف مردم غزه هستم چرا چون ما بقول روغنفکرا جنگ طلبیم .... آخ آخ چشمای کور شما نمی بینه خونخوار اونای هستن ک بمب 1 تنی رو بیمارستان می ریزن ک همه کودک ها اونجا پناه بردن خونخوار اونای هستند ک از اینا حمایت می کنن اصلا ی چیزی بهت بگم خونخوار اونیه ک تهمت می زنه ب بقیه خونخوار هست از کوزه همان برون آید ک در خود دارد ....
❇️ میانهروی را در فقر و ثروت از دست ندهید و نیکی را چه کم و زیاد فراموش ننمائید که خداوند تبارک و تعالی یک نصفه خرما را چنان بزرگ مینماید که روز قیامت مانند کوه احد میآید.
ویژگی های فتنه
حضرت علیj در ابتدای خطبه 93 نهج البلاغه، گوشه ای از حوادث تلخ آینده و فتنه هایی را که به مسلمانان روی خواهد آورد اطلاع داده و در ادامه آن، به یک قانون کلّی درباره فتنه ها اشاره می کند؛ قانونی که آگاهی بر آن، می تواند خطر فتنه ها را تا حدّ زیادی تقلیل دهد. همچنین در این خطبه گران قدر، ویژگی های فتنه مورد بررسی قرار گرفته است؛ که عبارتند از:
اوّل: «إِذَا أَقْبَلَتْ شَبَّهَتْ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ نَبَّهَتْ؛ هنگامی که فتنه ها روی آورند، خود را به لباس حق در می آورند و هنگامی که پشت کنند، (مردم را از ماهیّت خود) آگاه می سازند» از همین روست که فتنه گران با ترفندهای مختلف و با استفاده از ابزارهای تبلیغی و رسانه ای و با بهره برداری از نفوذی که در افکار عمومی دارند و بعضاً با استخدام چهره های موجّه و مقبول اجتماعی، سیاسی و دینی تلاش می کنند تا امور باطل را حق، جلوه دهند. به همین دلیل، امام علیj یکی از ویژگی های فتنه را چنین معرفی می کند که بر بستر شبهه و ابهام می روید و فتنه انگیزان از فضاهای شبهه آلود و مبهم بیشترین بهره را می برند.
دوم: «یُنْکَرْنَ مُقْبِلاتٍ وَ یُعْرَفْنَ مُدْبِرَاتٍ؛ وقتی که می آیند ناشناخته هستند و مردم نمی دانند که در فتنه افتاده اند، اما وقتی پشت می کنند تا بروند، تازه معلوم می شود که در فتنه بوده اند.»
این یک نکته بسیار مهمّ سیاسی و اجتماعی است که سران فتنه و سودجویانِ تبهکار، ماهیّت خود را در چهره ساختگی حق بجانب پنهان می دارند تا مردم را به دنبال خود بکشند، ولی هنگامی که بر مرکب مراد، سوار شدند، چهره واقعی خود را نشان می دهند و همین امر، تدریجاً سبب نابودی آن ها می شود. این قانون و قاعده ای است برای تمام اعصار و قرون. به همین دلیل طرفداران حق باید همیشه با دقّت و هوشیاری به حوادث نگاه کنند تا مبادا فریب چهره های حق بجانب و دروغین آنها را بخورند و غافلگیر شوند. هرگونه سطحی نگری و حسن ظنّ بی دلیل در این گونه موارد، جز زیان و خسران به بار نمی آورد.
سوم: «یحُمْنَ حَوْمَ الرِّیَاحِ یُصِبْنَ بَلَداً وَ یُخْطِئْنَ بَلَداً؛ این فتنه ها مانند بادها و طوفان ها هستند که به شهر یا کشوری اصابت کرده و ایجاد نابسامانی می کنند و از شهر یا کشورهای دیگر عبور می کنند و ضرری به آن ها نمی زنند.» به عبارت دیگر به بعضی از شهرها اصابت می کنند و از کنار بعضی می گذرند. زیرا زمینه های ظهور و بروز فتنه ها در همه شهرها یکسان نیست؛ بلکه عوامل متعدّد و پیچیده ای دارد که در جایی هست و در جایی دیگر یافت نمی شود. بنابراین، اگر آثاری از فتنه در شهرهایی دیده نشد، نباید فریب خورد؛ چه بسا شهر خاصی را به خاطر آمادگی هایش هدف قرار دهد. در حقیقت، فتنه را می توان به موج دریا تشبیه کرد. کسی که در ساحل صخره ای دریا شنا می کند باید بتواند وقتی موج عظیمی به سوی او می آید، به موقع آن را شناسایی کند تا عکس العمل لازم را در مقابل آن داشته باشد و با آن امواج سهمگین به ساحل صخره ای دریا کوبیده نشود؛ اما اگر نتواند به موقع آن را شناسایی کند، امواج دریا او را با خود به سنگ ها کوبیده و از بین می برند.
نه به جنگ *** صدای انفجار ازهر سو شنیده می شود مرگ در شهر جولان می دهد بوی خون می آید مردم فرار می کنند ، اما نمیدانند به کجا پناه ببرند لبخند به انزوا نشسته غم قلب ها را تسخیر کرده اشک و ترس لحضه ای زندگان را رها نمیکند آرامش به فراموشی خزیده قانون به جنگل گریخته سرزمین به جهنم بدل شده و کودکان یتیم ، سرگردان و گریان به آغوش رنج پرت شده اند این شرح چهره جنگ است زشت و قبیح ناپسند و نفرت انگیز جنگ ریشه شادی را می سوزاند جنگ پیشرفت را بر صلیب می کشد جنگ امنیت را زنده به گور میکند جنگ هیچ برنده ای ندارد جنگ آینده را به سرقت می برد جنگ انسانیت را مسموم میکند جنگ آفتی برای زندگیست جنگ پایانی بر تمام پیروزی هاست… *** ابوالقاسم کریمی ورامین پنج شنبه – ۲۷ مهر ۱۴۰۲ ***
[
لینک]
ای لشکر صاحب زمان آماده باش آماده باش
بهر نبردی بیامان آماده باش آماده باش
ای یار سفر کرده، اگرچه از تو دوریم حس میکنم که انگار نزدیک ظهوریم
ای نور که کعبه شده دلتنگ اذانت مردان جهادت همه منتظرانت
این لشکر عشقت که پر همت و عزمند عشاق همه یک به یک آماده رزمند
در معرکه سنگین بگویید به صهیون آماده جنگیم بگویید به صهیون
در حمله ما یک اثر از دیو نماند یک خانه سالم به تلاویو نماند
ای لشکر صاحب الزمان
آماده باش آماده باش بهر نبردی بیامان، آماده باش آماده باش
در معرکه سنگین
بگویید به دشمن آماده جنگیم بگویید به دشمن
در حمله ما یک اثر از دیو نماند یک خانه سالم به تلاویو نماند
از نسل علی منتقم یار میآید ای اهل حرم میر و علمدار میآید
در لشگرش آن روز بگویید به فریاد با آل علی هرکه درافتاد ورافتاد
هیهات محال است که ذلت بپذیریم ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
روبه صفتان بسر به سر ما نگذارید بر دم شیر دگر پا نگذارید #بسم_الله_الرحمن_الرحیم #بسم_قاصم_الجبارین #طوفان_الآقصی #انتقام_سخت #سنتقم
بزرگ نمایی کوچک نمایی
چرا به امام زمان (عج) اباصالح میگویند؟
به گزارش شيعه آنلاين به نقل از قدس، «بیتردید شما نیز فراوان شنیدهاید که محبان و منتظران امام زمان (عج)، ایشان را با القابی در خور شأن و مقام این منجی جهان بشریت مورد درخواست و یاری قرار میدهند؛ اما جالب است بدانید یکی از القاب بسیار برازنده ایشان «اباصالح» است.»
حضرت آیتالله مکارم شیرازی در این باره میگوید: این که به امام زمان (عج) اباصالح میگویند به سبب این نیست که فرزندی به نام صالح دارد؛ زیرا «اب» در لغت عرب، تنها به معنای پدر نیست بلکه به معنای صاحب نیز هست. «اباصالح» یعنی کسی که صُلَحایی در اختیار دارد. لقب اباصالح از آیه قرآن گرفته شده است: (وَ لَقَد کتبنا فِی الزَّبُور مِن بَعد الذَّکر أنّ الأرض یرثها عبادی الصالِحُون). (انبیاء: آیه 15)
البته امام صادق (علیه السلام) در روایتی میفرماید: «هرگاه راه را گم کردی، صدا بزن «یا صالح» یا بگو «یا اباصالح ما را به راه راست هدایت کنید» تا خدا شما را مورد رحمت قرار دهد.»
بنا بر روایت ذکرشده که در کتابهای معتبر روایی آمده، معلوم میشود اگر انسان در راهی حرکت و به هر دلیلی راه را گم کند و نداند که از کدام سو باید برود، میتواند «صالح» یا «اباصالح» را صدا بزند و از ایشان درخواست راهنمایی کند.
در روایتی دیگر آمده است که «یا اباصالح ارشدونا»، لفظ «ارشدونا» جمع است که معلوم میشود گروهی به این کار (هدایت مردم) مشغول هستند.
علامه مجلسی از پدر خویش نقل میکند، وقتی فردی به نام امیراسحاق استرآبادی در راه گم میشود، همین جمله روایت بالا را به زبان میآورد. آن گاه کسی میآید و به او کمک میکند. امیراسحاق میفهمد که او امام زمان (عج) بوده است، همچنین محدث نوری در حکایت دیگری از ملاعلی رشتی نقل میکند: یکی از اهل تسنن، مادری شیعه داشت و از او شنیده بود که لقب امام زمان (عج) «اباصالح» است و راه گم کردهها را هدایت میکند. روزی او راه را گم میکند و از «اباصالح» کمک میطلبد، آن گاه کسی را مییابد که وی را تا نزدیکی روستایشان هدایت میکند و او نیز شیعه میشود.
بنابر دو حکایتی که سند معتبری دارند، «اباصالح» شامل امام زمان (عج) نیز میشود. حتی میتوان گفت ایشان مصداق اصلی این روایت هستند و جنیان و دیگران به فرمان ایشان، مردم را هدایت مینمایند و گاهی نیز خود حضرت این امر را عهدهدار می شوند و گمراهان را هدایت میفرمایند.
گل بگیرن در اینجور آزادی ها رو
😂😂😂😂😂😂
مال منم زمانی خودم بود
آفرین
الان دیگ نیست