یکی از مهم ترین درس های خودشناسی، شناخت جایگاه خویشتن در جهان است و کشف حقیقت مقام خویش در گذرگاه هستی و رابطه خود و جهان .
گذرا بودن عمر، ناپایداری زیست، سپنجی بودن حیات و میرایی لحظات، همه و همه به هزار زبان به ما می گویند که نباید از جهان انتظار وفاداری و از عمر تمنای ماندگاری داشته باشیم و هم چنین نباید چنان غرق در دلبستگی ها و وابستگی ها شویم که از گوهر خود حقیقی خویش و فرصت و مهلتی که به او برای هستی انسانی داده شده، غافل شویم. باید گوش شنوا داشته باشیم و ندا های گویای هستی را بشنویم.
وارسته و آزاد بودن از هر آن چه رنگ تعلق پذیرد یکی از درس های اساسی خود شناسی است. فرصت زیست کوتاه است و به یک چشم به هم زدن تمام می شود و دلبستگی های ما هر چقدر هم که عزیز و دلبند باشند، به آنی ، چون باد و برق، می گذرند و سپری می شوند و عمرشان به سر می رسد ( هم چون رویایی شیرین یا کابوسی تلخ- و هر دو غیر قابل اعتماد)، بنابراین هر چه آزاد تر و آزاده تر و فارغ تر از این همه شر و شور های بی حاصل و قیل و قال های پوچ و بی معنا باشیم، فرصت بیشتری برای اندیشیدن در حقیقت خویش و گوهر هستی خود و جهان هستی خواهیم داشت و آسوده تر این سفر را به پایان خواهیم رساند.

نمونش خود شما نمیتونی اینجوری ک نوشتی باشی
بلاخره ادم حتی تو دوستی هم خیلی چیزارو در نظر میگیره

گفتم که انسان شناسی علوم انسانی را نمی توان خود شناسی به مفهوم فلسفی آن داسنت، و ممکن است که این انسان شناسی به جای این که منجر به انسان شناسی و انسان سالاری و سروری انسان بر خویشتن و آزاد سازی انسان از بند های اسارتی که خود بر دست و پای روح و روان خویش بسته است، شود، بر عکس، منجر شود به اسارت بیشتر انسان در بند و بست های خویش.
دو مثال می زنم:
یک جامعه شناسی به عنوان یکی از علوم انسانی عوامل موثر بر انسان اجتماعی را مطالعه می کند، به عنوان مثال، چگونگی تولید و انتشار شایعات را در جامعه از طریق گردآوری و بررسی کمی - کیفی انبوهی از مدارک و فاکت ها مطالعه می کند و عوامل موثر در رشد و پراکنش شایعه ها را در جامعه کشف می کند.
حال نتیجه این تحقیقات در خدمت چه کسانی قرار می گیرد؟ آیا در خدمت خودشناسی قزاز می گیرد و کمک می کند که انسان از زیر نفوذ مخرب شایعات رها گردد؟ متاسفانه، نه. نتیجه این تحقیقات در درجه نخست در اختیار سیستم های حکومتی و اقتصادی قرار می گیرد تا از آن استفاده سیاسی و بازرگانی شود و به وسیله تبلیغات و ترویج شایعات، افکار عمومی را در جهتی که می خواهند هدایت و کنترل کنند.
دو روان شناسی نیز یکی از علوم انسانی است که می کوشد عوامل موثر بر شخصیت و رفتار فردی و اجتماعی افراد را مطالعه کند و مثلاً عوامل موثر بر عقاید فرد و روش های به وجود آوردن و از بین بردن افکار و اعتقادات و شرایط افزایش و کاهش تلقین پذیری را مطالعه می کند، و نتایج این تحقیقات نیز خواه نا خواه به صورت کارافزار ها و فنون اقناع و ترغیب و ایجاد افکار عمومی، در اختیار کارشناسان تبلیغ و ترویج قرار می گیرد و ابزاری برای به بند کشیدن افکار و عقاید مستقل و آزاده می شود.
حال، با توجه به این مثال ها و صد ها مثال مشابه دیگر، می توان گفت که این علوم انسانی رهاننده انسان ها از بند خویش و شناساننده انسان ها به خویش نیستند و خودشناسی نمی تواند به آن ها و فقط به آن ها متکی باشد.
من الله توفیقکم

بله😐💔چندسالی هست کرجیم...هرسالم ک امتحانات بچه های خودشون تموم میشه تا شهریور رگباری مهمون میاد...زمستونم بخاطر برف و بسته شدن راه کمترمیان😐 یجوری رفتو آمد دارن انگار خونشون با خونمون یه کوچه فاصله داره ن ۶ ساعت😕

الان شهر ما بهترین هوای کشورو داره

با آقا مرتضی و فندقی خوشگل

تشریف بیارید درخدمتیم

ی طبقه خونمون آماده پذیرایی و خالیه

بی تعارف ها

زندگی متاهلی خرجش زیاده

منم تنها منبع درامدم اینجاس

فراوان.بیخوابی؟؟

با یاس میگم خله

واسه منم عقله
ولی ترجیح میدم بمیرم تا برم اینو درست کنم😂

واقعا مشکلات حاد درصد کمی هستن ولی آدمهایی که درست تربیت نشدن حق با شماست کم نیستن. چه مرد و چه زن.
ولی واقعا اینقدری که از مردم توقع دارند کار چندانی برای تربیتشون انجام ندادند. مثلا همین مدرسه ها و دانشگاههامون رو ببینید. شده فقط محلی که بچه های با استعداد مارو حداکثر تبدیل کنه به ماشین حساب یا کامپیوتر و یا یک طوطی که خیلی چیز حفظه. نه زندگی یاد میدن نه ارتباط صحیح با والدین و خانواده و دوستان و ... .
اصلا کدوم یک از درسهامون بعد دیپلم یا بعد دانشگاه به دردمون خورد. شاید خواندن و نوشتن و یا شمردن و جمع و تفریق. بعد از اون یک عالمه کتاب بدون اینکه به استعداد و توانایی هر بچه توجه بشه تو مغز همشون تزریق میشه. همین... بدون اینکه معرفت و شناخت و فایده ای توش باشه.
یا مثلا رسانه هامون در درجه اول تلویزیون خودمون. همیشه یک سریالی که مخاطب جذب کرده شاید بخاطر بازیگراش یا جذابیتهای تو خالی دیگه. چند ماه توی همه خونه ها حضور داره و فکر و زندگی مردم باهاش آمیخته میشه. بعد چه داستانی داره؟ همش دعوای بین افراد خانواده. پایمال کردن حق یه مظلوم. سوء استفاده از احساسات و بدبینی و هر چیز بدی که مردم بلد نیستن رو یاد میدن. کی شده یک ارزش انسانی رو به بچه هامون یاد بدن و یک اخلاق پسندیده رو رواج بدن و یا یک کار درست برای فرهنگ مردم بکنن؟ کی تلاش رو یاد جوونها دادن؟ همیشه یه ثروت بادآورده در فیلم هست یک خانه و یک زندگی مرفه که نه تلاش بدست آوردنش رو کسی می بینه و نه کسی انگیزه برای ساختن آیندش رو از اون بدست میاره.
بعد با این همه رفتارها و اطلاعات ضد و نقیض که تو مغز مردم هست چه انتظاری دارند. باز خوبه در سال یه ماههای خاصی هست یاد خدا در جامعه فراگیر بشه و گرنه چیزی از اخلاق و معرفت هم نمیموند.

درجواب :Elham

من ک شوخی نکردم واقنی گفم

شما با نسخه موبایل میاید؟ چجوری؟

درجواب :Aland

میشه نسخه موبایل اینجارو ارتقا بدین گزینه...