حضورش برایم هیچ اهمیتی نداشت
اما غیبتش خیلی آزار دهنده بود.

هرچه پول در آورده بود کتاب میخرید و خیال میکرد شاعر است
پدر پرسید:دنبال چه میگردی؟
گفت:دنبال خودم.‌‌..
سمفونی مردگان

دیوانه ها با خودشان حرف نمی زنند!
آن ها فقط تمام روز را به کسی که نیست، بلند بلند فکر می کنند…

تعالی لنبکي معّا
من قال انَّ حُزنك مسألة شخصیه؟!

بیا باهم گریه کنیم،
کی گفته غمِ تو یه مسأله شخصیه؟!

زندگی خودتو با دیگران مقایسه نکن.
هیچ مقایسه ای بین خورشید و ماه وجود نداره.
نوبت هرکدوم که برسه، میدرخشه...

‏کلمه تو خیلی خوشگلی
واقعا معجزه میکنه،دریغ نکنید از هم:)

ما میرقصیدیم، تو به چشمهای من زل زده بودی...
و من پرت شده بودم به تاریکی اون چشمها، اما توی این تاریکی صدای
قلب کوچیکت ناجی من بود...
ما میرقصیدیم و من هر لحظه
بیشتر پیدا میشدم...
خوب نتونستم به آهنگ گوش بدم چون به
چیزی گوش میدادم که چشمهات میگن

روزی دختری خواهم داشت شبیه خودم باچشمهایی درشت که همه ی دنیا را زیبا میبیند عاشقانه زندگی میکند، تنفر برایش بی معناست، مهربانی را یادش میدهم، اعتماد راهم...یادش میدهم همه دنیایش را با مادرش قسمت کند، حتی خطاهایش را،آن وقت هیچ وقت تنها نمی ماند ...نمیگویم دخترم بترس ازمردها می گویم بترس ازگرگها، مردهاکه گرگ نیستند، پدرت فرشته ای است که روزی خدا او را فرستاد و روح تنهای مرا لمس کرد و نگذاشت ، تنهابمانم....روزی دختری خواهم داشت شبیه خودم اما بسیار قوی تر، بسیار بخشنده تر، بسیار مهربان تر و بسیار صبور تر...

عهد بستی
آنچه بین ماست ابدیست
یادم رفت که بپرسم:
آیا عشق را می‌گویی یا رنج را...؟

وعدتَني
بأن يكونُ ما بيننا أبديّ
ونسيتُ أن أسألك:
أهوَ حُبّك أم وَجَعي...؟

یک روز

آخرین کسی که

تو را میشناخت خواهد مُرد

و خاطره‌ی تو فراموش خواهد شد

19:19

آرزو می کنم از دیده بیفتی
💙💙💙💙

برایِ تو که دلتنگ دریا شدی...💙

[لینک]

دست‌ات را به من بده
دست‌های ِ تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن می‌گویم
به‌سان ِ ابر که با توفان
به‌سان ِ علف که با صحرا
به‌سان ِ باران که با دریا
به‌سان ِ پرنده که با بهار
به‌سان ِ درخت که با جنگل سخن می‌گوید
زیرا که من
ریشه‌های ِ تو را دریافته‌ام
زیرا که صدای ِ من
با صدای ِ تو آشناست.

بي سروصدا به یادت هستم،
بدون بلوا دوستت دارم،
خاطراتت را در سکوت مرور میکنم،
در خفا عکس هایت را میبوسم،
بغض آلود زیر باران قدم مي زنم،
قطره قطره پیر و ذره ذره آب مي شوم.
و بالاخره در یك غروبِ غم آلودِ جمعه،
تنهایي را باور میکنم،
آهسته از همه جا مي روم،
دور میشوم و آرام آرام میمیرم.
𝐂𝐡𝐧𝐧𝐞