کاش ناشناخته می ماندند ؛
آدم هایی که فکر می کردیم بهترین اند !
آن هایی که رویِ معرفتشان حساب کرده بودیم . کاش سر از کارشان در نمی آوردیم ،
آن رویِ سکه شان را نمی دیدیم ،
نقابشان را کنار نمی زدیم .
کاش تصوراتمان را ،
اعتمادمان را ،
آرامشمان را ؛
خراب نمی کردیم !
❄️

#نرگس_صرافیان_طوفان

هم مسجدو هم کعبه وهم قبله بهانه است
دقت بکنی نور خدا داخل خانه است

در مسجد و در کعبه به دنبال چه هستی؟
اول تو ببین قلب کسی را نشکستی؟

اینگونه چرا در پی اثبات خداییم؟
همسایه ی ما گشنه و ما سیر بخوابیم

در خلقت ما راز و معمای خدا چیست؟
انسان خودش آیینه یک کعبه مگر نیست؟

برخیز و کمی کعبه ی آمال خودت باش
چنگی به نقابت بزن و مال خودت باش

تصویر خدا پشت همین کهنه نقاب است
تصویرخداواضح وچشمان توخواب است

شاید که بتی در وسط ذهن من و توست
باید بت خود ، با نم باران خدا شست

گویی که خدا در بدن و در تنمان هست
نزدیکترازخون و رگ گردنمان هست...

مولانا

نقاب گل کشید و زلف سنبل
گره بند قبای غنچه وا کرد

جمال دختر رز نور چشم ماست مگر
که در نقاب زجاجی و پرده عنبیست

همه چیز دنیا خوب و مسرت بخش پیش می‌رفت تا اینکه در یک بعدازظهر لعنتی،"بزرگ" شدیم و توانستیم "حرف" پنهان شده پشت اغلب حرف های دیگران را بفهمیم،
توانایی دیدن نقابی در پس نقابی دیگر از آدمها، شوخی کشنده‌ای بود که زندگی با ما کرد...

بیاد میاوریم که...
برای ما شدن.نیازی به راه رفتن نیست به ایستادن نیست...چون این فقط حلقه ای که روش بصورت قرینه دنبال همیم رو نازک تر میکنه ولی اونقدر زمان میبره که فرشته مرگ حلقه رو باز میشکنه...و شبیه یک فیلم تکراری ما حلقه ای دیگه رو پیش رو داریم...
ببخش که نمیدونستم این حلقه خیالیه و فقط با خیال میشکنه..
ببخش نمیدونستم ما دو تا حلقه دیگه هم داریم..و حرکت کردن باعث میشه ما در اون حلقه ها دور خودمون بچرخیم.ببخش اونقدر چرخیدم که سرم گیج میره خخخخ تو این چرخشها تا پیش خدا هم رفته بودم و مدار همه سیاره ها رو هم گشته بودم.ببخش نمیدونستم دایره ابدی ازلیه...
ببخش که ترس از تنهایی و اینکه مبادا در این چرخشها برای همیشه نابود بشم ترسناک بود.
ببخش نمیدونستم با چرخش در او دو حلقه حواسم نیست که در مداری تکراری میچرخم...چه کنیم اهریمنم داخلش بود.
ببخش نمیدونستم فکرام جهانیه ولی مفیانه میخواستم اون فکر به نفع مملکت خودم باشه...
ببخش واقعا ببخش که توی اون چرخه های تکراری متوهم و سرگرم فریب اهریمن بودم.
ببخش یادم رفته بود که چهره داشتم و تو بی چهره بودی...لعنت به همه نقابهای عاشقانه که میخوام...

کاش بودی تا دستان و نگاه بی پناهم
میان نقاب مردمان تنها نمی شد