درجواب :مارال

از دست تووو

خو بس یاد بگیر . صدق همیشه نان بده. وقت نان دادن هم نیت کن. خدا یا من توانم این بوده. برای سلامتی امام زمانت میدم. خدایا من توان کرمم این مقدار بود .تو دریای فضیلت و رحمت هستی ومن بنده نیازمند تو

عخی عخی چیه ننترس نمی تونی دهنت چفت بس ندارعه خیالت تخت مو خودوم نمی گذاروم بگوی مدرک دکتریت قلابی هس

هم زبون پیداکردی؟
نمیفهمم چی میگین

درجواب :هلیا

آفرین 🌼🌺

درجواب :shahin

موقع ویرایش همه یه خط میشن
دوباره بزن...

بیشتر توضیح بده

مسولین اداره ثبت احوال اون موقع یه مشت بی سواد بودن با
طرف چیز دیگه گفته اون چیز دیگه نوشته خونواده هم که سواد نداشتن متوجه سوتی کارمند بشن

مثلا خانمه اسمش گفتن بنویس لاله بانو (ببین چقد دردانه بابا بوده از بچگی بهش می گفته بانو) ثبت احوالیه لال بانو نوشته کل معنای اسم و زیبایش به فنا داده خانم ازدواج کرده بچه دار شده بچه هاس رفتن مدرسه تازه فهمیدن چه گندی زده شده
دختر عمو یی داشتم ۴ سالس بوده خواهرمم ۴ یا ۵ روزه جفت شناسنانه نداشتن
بابام رفته تو شهر برا جفتشون گرفت
و عمر دختر عمو به دنیا نبود فوت شد و شناسنانه باطل
بعد که خواهرم شد هفت سال بابا برد ثبت نام مدرسه گفتن این که ۱۱ سالشه بره بزرگسالان فهمیدیم ثبت احوال سنشون جابجا نوشته بود
بچه ۴ روزه رو سنش زده ۴ سال
و دختر ۴ ساله زده بود ۴ روز
الان خواهرم نه سال تولدش درسته نه روزش خواست
درستش کنه گفتن شناسنانه اونو بیارید
که کلا موجود نی که ثابت کنی یا ازمایش ژنتیکی که هزینه بالایی داشت کلا بیخیالش شد

چگونگی این بازگشت را غزالی با استفاده از مفهومی به نام "ملامت" بیان می کند. ملامت از نظر او وسیله و روشی است باطنی که برای عبور از مراحل متعدد راه توحید باید از آن استفاده کرد. بطور کلی، وقتی که عشق در وجود عاشق به کمال می رسد، او می تواند از این وسیله درونی که به صمصام یا شمشیر تشبیه شده استفاده کند. این ملامت وابستگی عاشق را به خلق و وابستگی را به خودش و در نهایت وابستگی عاشق را به معشوق قطع می کند. چون معشوق هر چند که صورت الهی دارد ولی هنوز یک مرتبه پائین تر از وحدت محض است و در مرتبه ی توحید قرار دارد. و عشق نباید به چیزی جز وحدت بسنده کند.
عشقی که عاشق به دنبال آن است عشق مطلق است و معشوق هم برتر است. به همین دلیل برای کسی که خواهان این عشق است وصل و هجران یکی است، چه وصل رسیدن به معشوق است و هجران دوری از او. عشق مطلق همان حقیقت ازلی است که از ذات حق برخاسته و در نهایت هم عین ذات است. به همین دلیل است که غزالی به گونه ای از او یاد می کند که گویی از حق تعالی سخن می گوید. می نویسد: هم او آفتاب و هم او فلک. هم او آسمان و هم او زمین. هم او معشوق و هم او عشق، که اشتقاق عاشق و معشوق از عشق است. چون عوارض اشتقاقات برخاست کار باز با یگانگی حقیقت خود افتاد"(4)
از نکات مهمی که در رساله ی سوانح آورده شده است معنای حسن و جمال است." حسن که به فارسی آرا نیکویی ترجمه کرده اند و همان چیزی است که امروز به آن زیبایی می گوییم خصوصیتی است که معشوق را معشوق کرده است. آنچه عاشق را عاشق می کند عشق و شوق است، و این عشق و شوق به خاطر معشوق و حسن و جمال اوست"(5)
صفات و حالات عاشق همچون بیچارگی و درویشی و نیاز و همچنین درد و بلایی که او در عشق متحمل می شود عاشق را در طی سلوک مراحل عشق یاری می دهد تا سرانجام به وصال معشوق برسد اما وصال حقیقی این نیست که عاشق به حضور معشوق برسد و او را در برگیرد. وصال حقیقی از نظر احمد غزالی زمانی متحقق می شود که عاشق دست از هستی خود بشوید و به اصطلاح در معشوق فنا شود. البته شیخ بعداً توضیح می دهد تا عاشق به مقام یقین نرسد. یعنی به نظاره جان ننشیند نمی تواند به مقام فنا برسد.

کاش منم شرکت کنم تو این حرص دادنت

چرا مامان الی ، نگفته من عدم بزنم از اینجا

زیباست