یافتن پست: #شاملو
سارا
اونجایی که شاملو میگه:
"حوصله ات که سر می رود
با دلم، با دوست داشتنم بازی نکن!
من در بیحوصلگی هایم با تو زندگی ها کرده ام"
"حوصله ات که سر می رود
با دلم، با دوست داشتنم بازی نکن!
من در بیحوصلگی هایم با تو زندگی ها کرده ام"
سارا
مرا می‌باید که در این خمِ راه
در انتظاری تاب‌سوز
سایه‌گاهی به چوب و سنگ برآرم،
چرا که سرانجام، امید
از سفری به دیرانجامیده باز می‌آید.
به زمانی اما
ای دریغ که مرا بامی بر سر نیست
نه گلیمی به زیرِ پای.
از تابِ خورشید تفتیدن را
سبوئی نیست تا آبش دهم،
و برآسودنِ از خستگی را بالینی نه که بنشانمش
مسافرِ چشم‌به‌راهی‌های من
بی‌گاهان از راه بخواهد رسید.
ای همه‌ی امیدها
مرا به برآوردنِ این بام نیروئی دهید!
#شاملو
مرا می‌باید که در این خمِ راه
در انتظاری تاب‌سوز
سایه‌گاهی به چوب و سنگ برآرم،
چرا که سرانجام، امید
از سفری به دیرانجامیده باز می‌آید.
به زمانی اما
ای دریغ که مرا بامی بر سر نیست
نه گلیمی به زیرِ پای.
از تابِ خورشید تفتیدن را
سبوئی نیست تا آبش دهم،
و برآسودنِ از خستگی را بالینی نه که بنشانمش
مسافرِ چشم‌به‌راهی‌های من
بی‌گاهان از راه بخواهد رسید.
ای همه‌ی امیدها
مرا به برآوردنِ این بام نیروئی دهید!
#شاملو
خانوم اِچ
شاملو تو یکی از نامه‌هاش به آیدا میگه:
«من با تو، انسانی را که هرگز در زندگیِ خود نیافته بودم، پیدا کردم».
و چقدر قشنگه یکی بیاد تو زندگیت که حس کنی کلِ عمرش، دنبالِ آدمی شبیه تو بوده : )
برای همتون آرزوش میکنم🤍🌺🫂
«من با تو، انسانی را که هرگز در زندگیِ خود نیافته بودم، پیدا کردم».
و چقدر قشنگه یکی بیاد تو زندگیت که حس کنی کلِ عمرش، دنبالِ آدمی شبیه تو بوده : )
برای همتون آرزوش میکنم🤍🌺🫂
سارا
به قول احمد شاملو:
اشک ها را پشت لبخندی مخفی می کنیم
که خـــــیلی درد میکند
و هیچ کس نمی فهمد...!
ما را درد همین نفهمیدن می کشد
نـه زخــم ها...!
اشک ها را پشت لبخندی مخفی می کنیم
که خـــــیلی درد میکند
و هیچ کس نمی فهمد...!
ما را درد همین نفهمیدن می کشد
نـه زخــم ها...!
▪️
جنبشِ شاخه‌ای
از جنگلی خبر می‌دهد
و رقصِ لرزانِ شمعی ناتوان
از سنگینیِ پابرجای هزاران جارِ خاموش،
در خاموشی نشسته‌ام
خسته‌ام ، درهم‌شکسته‌ام من، دل‌بسته‌ام.
#احمد_شاملو
از جنگلی خبر می‌دهد
و رقصِ لرزانِ شمعی ناتوان
از سنگینیِ پابرجای هزاران جارِ خاموش،
در خاموشی نشسته‌ام
خسته‌ام ، درهم‌شکسته‌ام من، دل‌بسته‌ام.
#احمد_شاملو
▪️
از دریچه
با دلِ خسته، لبِ بسته، نگاهِ سرد
می کُنم از چشمِ خواب آلوده ی خود
صبحدم بیرون
نگاهی :
در مه آلوده هوایِ خیسِ غم آور
پاره پاره رشته های نقره در تسبیحِ گوهر ...
در اجاقِ باد، آن افسرده دل آذر
کاندک اندک برگ هایِ بیشه هایِ سبز را بی شعله می سوزد ...
من در این جا مانده ام خاموش
بر جا ایستاده سرد
جاده خالی زیر باران!
#احمد_شاملو
با دلِ خسته، لبِ بسته، نگاهِ سرد
می کُنم از چشمِ خواب آلوده ی خود
صبحدم بیرون
نگاهی :
در مه آلوده هوایِ خیسِ غم آور
پاره پاره رشته های نقره در تسبیحِ گوهر ...
در اجاقِ باد، آن افسرده دل آذر
کاندک اندک برگ هایِ بیشه هایِ سبز را بی شعله می سوزد ...
من در این جا مانده ام خاموش
بر جا ایستاده سرد
جاده خالی زیر باران!
#احمد_شاملو
▪️
به تو گفتم:
"زیاد، خیلی خیلی دوستت دارم."
جواب دادی: هرچه این حرف را تکرار کنی، باز هم میخواهم بشنوم!"
این گفت و گوی کوتاه را، مدام، مثل برگردان یک شعر، مثل تم یک قطعه‌ی موسیقی، هر لحظه توی ذهن خودم تکرار کردم . جواب تو را، بارها با لهجه‌ی شیرین خودت در ذهنم مرور کردم .
#احمد_شاملو
"کتاب: مثل خون در رگهای من"
"زیاد، خیلی خیلی دوستت دارم."
جواب دادی: هرچه این حرف را تکرار کنی، باز هم میخواهم بشنوم!"
این گفت و گوی کوتاه را، مدام، مثل برگردان یک شعر، مثل تم یک قطعه‌ی موسیقی، هر لحظه توی ذهن خودم تکرار کردم . جواب تو را، بارها با لهجه‌ی شیرین خودت در ذهنم مرور کردم .
#احمد_شاملو
"کتاب: مثل خون در رگهای من"
▪️
کنارِ حوضِ شکسته درختی بی‌بهار از نیروی عصاره‌ی مدفونِ خویش می‌پوسد.
و ناپاکی آرام‌آرام رخساره‌ها را از تابش بازمی‌دارد.
#احمد_شاملو
و ناپاکی آرام‌آرام رخساره‌ها را از تابش بازمی‌دارد.
#احمد_شاملو
★彡 نَرگِس خآنُمِ گُلِ گُلآب 彡★
نخست دیرزمانی در او نگریستم؛
چندان ک نظر از او باز گرفتم،
در پیرامونِ من،همه چیزی به هیأت او
در آمده بود!
آنگاه دانستم ک مرا دیگر
از او؛
گریز نیست...!
#احمد_شاملو
چندان ک نظر از او باز گرفتم،
در پیرامونِ من،همه چیزی به هیأت او
در آمده بود!
آنگاه دانستم ک مرا دیگر
از او؛
گریز نیست...!
#احمد_شاملو
مشکلِ خویش بَرِ پیرِ مُغان بُردم دوش
کو به تأییدِ نظر حلِّ معما می‌کرد.
تلخ مثل خنده ای بی حوصله
سخت مثل حل صدها مسیله
تلخ مثل خنده ای بیحوصله.........از شبنم عشق خاک آدم گل شد صد فتنه و شور در جهان حاصل شد ..سرنشتر عشق بر رگ روح زدند.. یک قطره فرو چکید و نامش دل شد
برای زیستن دو دل (قلب) لازم است
و عمقتر عشقی که هیچگاه شناخته نمی شود مگر در زمان فراق…