حرفهایی که می زنیم دست دارند، دستهای بلندی که گاهی گلویی را می فشارند و نفس فرد را می گیرند، حرفهایی که می زنیم پا دارند، پاهای بزرگی که گاهی جایشان را روی دلی می گذارند و برای همیشه می مانند، حرفهایی که می زنیم چشم دارند، چشم های سیاهی که گاهی به چشم های دیگران نگاه می کنند و آنها را در شرمی بی کران فرو می برند!
سختترین روزهای زندگی همان روزهایی است که انسان خسته میشود. نه خستگی که برای کار زیاد یا مشغلههای روزمره دچارش میشوی. نه. این خستگی با هیچ استراحتی رفع نمیشود. یک چیزی فراتر از جسم است و ذهن و روح انسان را درگیر میکند. گاهی با یک اتفاق کوچک خودش را نشان میدهد و گاهی با یک تصمیم اشتباه. گاهی هم حرفِ مردم آن را برایمان به ارمغان میآورد. خوب فکر کن، حتما تا حالا تجربهاش کرده ای! یا خودت کسی را خسته کردی یا کسی تو را خسته کرده است. حرفِ همان آدمهایی که چیزی از تو نمیدانند، اما نصیحت ها، کنایه ها، قضاوتها و سوالهایشان تمامی ندارد.
شاید آنها خبر ندارند که انسانِ خسته گوشه گیر و فراری میشود، از دورهمی و جمعهای دوستانه و به به آهنگهای غمگین و تنهایی رو میآورد
#کامنت
زیاد عربی صحبت نکنم
صحبت کنین ولی ننویسین 😂
دوست دارم حرف دلم را بدون سر صدا می زنم
خب ، پس هیچی
مرسی