یافتن پست: #بارانی
حضرت@دوست
شست باران همه ی کوچه خیابان هارا ....
بس چرا مانده غمت....
بر دل بارانی من ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بس چرا مانده غمت....
بر دل بارانی من ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ᴍᴀʜɪ
- دلتنگیِ یک شب‌هایی را هیچ خیابانی گردن نمی‌گیرد..
تاریکیِ یک شب‌هایی را هیچ مهتابی روشن
نمی‌کند
گرد و غبارِ یک شب‌هایی را
هیچ بارانی شستشو نمی‌دهد
و تمامِ این شبها را
نبودنِ تو رقم می‌زند ..):
#علی_سلطانی
تاریکیِ یک شب‌هایی را هیچ مهتابی روشن
نمی‌کند
گرد و غبارِ یک شب‌هایی را
هیچ بارانی شستشو نمی‌دهد
و تمامِ این شبها را
نبودنِ تو رقم می‌زند ..):
#علی_سلطانی
wolf
می خواستم که مال تو باشم فقط همین
رویای بی محال تو باشم فقط همین
می خواستم ز چشمه ی جوشان عشق تو
یک آسمان زلال تو باشم فقط همین
می خواستم که ابری و بارانی ام کنی
شبها به خواب و خیال تو باشم فقط همین
می خواستم که بر تن من لرزه های عشق
تا آن زمان که مال تو باشم فقط همین
می خواستم که چشم تو باشم ولی نشد
تصویری از جمال تو باشم فقط همین
می خواستم بگردم و پروانه ات شوم
تا بشکنم و بال تو باشم فقط همین
می خواستم که نزدیکتر و نزدیکتر به تو
رویای بی محال تو باشم فقط همین
آذر زمانی
رویای بی محال تو باشم فقط همین
می خواستم ز چشمه ی جوشان عشق تو
یک آسمان زلال تو باشم فقط همین
می خواستم که ابری و بارانی ام کنی
شبها به خواب و خیال تو باشم فقط همین
می خواستم که بر تن من لرزه های عشق
تا آن زمان که مال تو باشم فقط همین
می خواستم که چشم تو باشم ولی نشد
تصویری از جمال تو باشم فقط همین
می خواستم بگردم و پروانه ات شوم
تا بشکنم و بال تو باشم فقط همین
می خواستم که نزدیکتر و نزدیکتر به تو
رویای بی محال تو باشم فقط همین
آذر زمانی
wolf
کنار پنجره یک جفت چشم بارانی
نشسته اند به یک انتظار طولانی
نشسته اند و برای تو شعر می گویند :
تو هیچ چیز از احساس من نمی دانی
بگیر از من عاشق هوای عشقت را
کلید را نگذارند دست زندانی !
سرم سپرده تر از روزهای پیوندست
دلم گرفته تر از ابرهای بارانی
بیا و لحظه ایی از کار خود پشیمان باش
قشنگ می شود این عشق با پشیمانی
احسان افشاری
نشسته اند به یک انتظار طولانی
نشسته اند و برای تو شعر می گویند :
تو هیچ چیز از احساس من نمی دانی
بگیر از من عاشق هوای عشقت را
کلید را نگذارند دست زندانی !
سرم سپرده تر از روزهای پیوندست
دلم گرفته تر از ابرهای بارانی
بیا و لحظه ایی از کار خود پشیمان باش
قشنگ می شود این عشق با پشیمانی
احسان افشاری
wolf
تنها تر از نیلوفرِ مُردابِ خاموشی
غمگین تراز بارانیِ سردی که می پوشی
با چشم هایی خسته و تب کرده بیدارم
می ترسم از یک پلک و یک دنیا فراموشی
می ترسم از برق نگاهت لحظه ی رفتن
از سردیِ آهِ تو هنگام هم آغوشی
یک شب دلت راجای من بی"تو"تصورکن
دیدی چه ساده مثل سیر وسرکه می جوشی
فنجان قهوه ، شعر، شب ،"نه نه " نمیچسبد
لطفا بمان حتی اگر چیزی نمی نوشی
لطفا شبت را روی بازوهای من سر کن
ای چشم هایت بهترین دارویِ بی هوشی
رویای من مردن به روی دست های توست
هرچند بعد ازمن توهم مشکی نمیپوشی
سجاد صفری اعظم
غمگین تراز بارانیِ سردی که می پوشی
با چشم هایی خسته و تب کرده بیدارم
می ترسم از یک پلک و یک دنیا فراموشی
می ترسم از برق نگاهت لحظه ی رفتن
از سردیِ آهِ تو هنگام هم آغوشی
یک شب دلت راجای من بی"تو"تصورکن
دیدی چه ساده مثل سیر وسرکه می جوشی
فنجان قهوه ، شعر، شب ،"نه نه " نمیچسبد
لطفا بمان حتی اگر چیزی نمی نوشی
لطفا شبت را روی بازوهای من سر کن
ای چشم هایت بهترین دارویِ بی هوشی
رویای من مردن به روی دست های توست
هرچند بعد ازمن توهم مشکی نمیپوشی
سجاد صفری اعظم
·
سکوت شب
ترانه های بارانی هم کوله بار بارانی و غم خود را در این فصل میگذارند
این فصل روح لطیفی به شاهرگ هستی می بخشد
در این فصل عقل ها حیران میشود از زیبایی های طبیعت
حرف های ناگفته ای در این فصل در ژرفای جانمان باقی میماند
هم چنان که در این فصل برف و باران میبارد…..
قصه ای که نامش زندگی است هم چنان جریان دارد…..
امیدوارم که در این فصل دل ها همچون این فصل ….
سرد و بارانی نشود….
این فصل روح لطیفی به شاهرگ هستی می بخشد
در این فصل عقل ها حیران میشود از زیبایی های طبیعت
حرف های ناگفته ای در این فصل در ژرفای جانمان باقی میماند
هم چنان که در این فصل برف و باران میبارد…..
قصه ای که نامش زندگی است هم چنان جریان دارد…..
امیدوارم که در این فصل دل ها همچون این فصل ….
سرد و بارانی نشود….
wolf
سبز سبزم ، نفس باور من بارانیست
هیچکس جزتو دراندیشه ی من پیدانیست
حاصل دم زدن از عشق گل لبخنداست
گرچه شیرینی این خنده پس از گریانیست
متلاطم نشود بحر دلم از هرسنگ
به هوای تو هوای دل من طوفانیست
آدم از جنت اگر رفت بسودای تو بود
جنتی نیست درآن جا که رخ حوانیست
آی لیلای تمنای جنون آمیزم
عشق آغاز طریق تب بی پایانیست
عطر پیراهنت هرچند به من نزدیک است
باز انگار که تقدیر دلم کنعانیست
مهدی زکی زاده
هیچکس جزتو دراندیشه ی من پیدانیست
حاصل دم زدن از عشق گل لبخنداست
گرچه شیرینی این خنده پس از گریانیست
متلاطم نشود بحر دلم از هرسنگ
به هوای تو هوای دل من طوفانیست
آدم از جنت اگر رفت بسودای تو بود
جنتی نیست درآن جا که رخ حوانیست
آی لیلای تمنای جنون آمیزم
عشق آغاز طریق تب بی پایانیست
عطر پیراهنت هرچند به من نزدیک است
باز انگار که تقدیر دلم کنعانیست
مهدی زکی زاده
wolf
من کویری خشکم اما ساحلی بارانیم
ظاهری آرام دارد باطن طوفانیم
مثل شمشیر از هراسم دست و پا گم می کنند
خود ولی در دستهای دیگران زندانیم
بس که دنبال تو گشتم شهره ی عالم شدم
سربلندم کرده خوشبختانه سرگردانیم
می زند لبخند بر چشمان اشک آلود شمع
هر که باشد باخبر از گریه ی پنهانیم
هیچ دانایی فریب چشمهایت را نخورد
عاقبت کاری به دستم می دهد نادانیم
سجاد سامانی
ظاهری آرام دارد باطن طوفانیم
مثل شمشیر از هراسم دست و پا گم می کنند
خود ولی در دستهای دیگران زندانیم
بس که دنبال تو گشتم شهره ی عالم شدم
سربلندم کرده خوشبختانه سرگردانیم
می زند لبخند بر چشمان اشک آلود شمع
هر که باشد باخبر از گریه ی پنهانیم
هیچ دانایی فریب چشمهایت را نخورد
عاقبت کاری به دستم می دهد نادانیم
سجاد سامانی
wolf
دلم قلمرو جغرافیای ویرانی ست
هوای ناحیه ی ما همیشه بارانی ست
دلم میان دو دریای سرخ مانده سیاه
همیشه برزخ دل تنگه ی پریشانی ست
مهار عقده ی آتشفشان خاموشم
گدازه های دلم دردهای پنهانی ست
صفات بغض مرا فرصت بروز دهید
درون سینه ی من انفجار زندانی ست
تو فیض یک اقیانوس آب آرامی
سخاوتی، که دلم خواهشی بیابانی ست
قیصر امین پور
هوای ناحیه ی ما همیشه بارانی ست
دلم میان دو دریای سرخ مانده سیاه
همیشه برزخ دل تنگه ی پریشانی ست
مهار عقده ی آتشفشان خاموشم
گدازه های دلم دردهای پنهانی ست
صفات بغض مرا فرصت بروز دهید
درون سینه ی من انفجار زندانی ست
تو فیض یک اقیانوس آب آرامی
سخاوتی، که دلم خواهشی بیابانی ست
قیصر امین پور
wolf
تو خواهی رفت، دیگر حرف چندانی نمی ماند
چه باید گفت با آن کس که می دانی نمی ماند؟!
بمان و فرصت قدری تماشا را مگیر از ما
تو تا آبی بنوشانی به من، جانی نمی ماند
برایم قابل درک است اگر چشمت به راهم نیست
برای اهل دریا شوق بارانی نمی ماند
همین امروز داغی بر دلم بنشان که در پیری
برای غصه خوردن نیز دندانی نمی ماند
اگر دستم به ناحق رفته در زلف تو معذورم!
برای دستهای تنگ، ایمانی نمی ماند…
اگر اینگونه خلقی چنگ خواهد زد به دامانت
به ما وقتی بیفتد دور، دامانی نمی ماند
بخوان از چشم های لال من، امروز شعرم را …
که فردا از منِ دیوانه، دیوانی نمی ماند
حسین زحمتکش
چه باید گفت با آن کس که می دانی نمی ماند؟!
بمان و فرصت قدری تماشا را مگیر از ما
تو تا آبی بنوشانی به من، جانی نمی ماند
برایم قابل درک است اگر چشمت به راهم نیست
برای اهل دریا شوق بارانی نمی ماند
همین امروز داغی بر دلم بنشان که در پیری
برای غصه خوردن نیز دندانی نمی ماند
اگر دستم به ناحق رفته در زلف تو معذورم!
برای دستهای تنگ، ایمانی نمی ماند…
اگر اینگونه خلقی چنگ خواهد زد به دامانت
به ما وقتی بیفتد دور، دامانی نمی ماند
بخوان از چشم های لال من، امروز شعرم را …
که فردا از منِ دیوانه، دیوانی نمی ماند
حسین زحمتکش
دنبال چی میگردید
بهش بها ندادی ...الان میدی
به.کی دادا بها ندادم