عمر تباه

کیست که از دو چشم من در تو نگاه می کند
اینه ی دل مرا همدم آه می کند

کلینیک پایتخت مرکز کلیه خدمات درمانی زیر نظر پزشک متخصص بواسیر، هموروئید، شقاق، فیستول و کیست مویی با لیزر بدون بیهوشی خونریزی و یا درد در کمتر از نیم ساعت با روشهای جدید از جمله لیزر که امروزه در تمامی دنیا رایج شده است قابل درمان است و شما به راحتی می توانید بعد از عمل به محل کار خود و یا امور زندگی خود برگردید. [ لینک]

[ لینک]

مشکل نمایش تصاویر ارسالی در گروه خصوصی در پروفایل حل شد.
باتشکر از خانم مهندس @rofa بابت این کار

منظور از «عین الحیاه» کیست؟(1)

حضرت آیت الله وحید خراسانی درباره تفسیر آیه 3 سوره ملک از جزء 29 قرآن کریم بیان کردند:

﴿قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ﴾ [الملک۰۳۝]
بگو: «به من خبر دهید، اگر آب [آشامیدنى] شما [به زمین] فرو رود، چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد؟»

در دعاى روز جمعه به هفت عنوان به آن حضرت سلام مى‌شود؛ یک عنوان این است: «السَّلَامُ‏ عَلَیْکَ‏ یَا عَیْنَ‏ الْحَیَاهِ¹»؛ سلام بر تو اى چشمه‌ی زندگانى.

منظور از «عین الحیاه» کیست؟(2)

⁉️ این جمله یعنى چه؟

فهم کلماتى که در روایات است، بر دو اصل موقوف است: یکى تتبّع در آیات و روایات، یکى تحقیق در آن کلمات.

امام زمان علیه‌السلام عین الحیاه است؛ ریشه‌ این کلمه در قرآن است. مسأله مسأله‌اى است که ذات قدّوس خداوند مبیِّن آن است و «من بُیِّنَ له و تَبَیَّنَ له» خاتم انبیا صلی‌الله‌ علیه‌ و آله است.

اگر ما به منتهاى تحقیق و تعمّق برسیم، شاید به شبحى از مطلب نائل شویم.

منظور از «عین الحیاه» کیست؟(3)

قرآن می فرماید: ﴿قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ﴾؛ روایت وارده در تأویل این آیه، بر طبق نقل شیخ الطّائفه و صدوق آن است که «ماء معین» حجه بن الحسن علیهماالسلام است.²

بعد باز دقت کنید تعبیرات قرآن براى ارباب اشارات، فوق العاده مهم است؛ دقت امر این است که ذات قدوس حق، آن قدرت لا یتناهى و آن کمال و جمال لا یتناهى، به این قضیه به قدرى اهمیت مى‌دهد که مى‌فرماید: کیست آن کسى که آن «ماء معین» را خواهد آورد؟ ﴿فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ…﴾

عین الحیاه آن حیاتى است که چشمه‌ی جوشان است. خدای تعالی به اراده‌ی غیبى از ازل این سکّه را به نام امام زمان زده است؛ عین الحیاتى که آب حیات علم اللّٰه است، در چشمه‌ی قلب حجّه بن الحسن علیهماالسلام است.

۱. جمال الأسبوع، سید ابن طاووس، ص۴۱.
۲. الامامه والتبصره، علی ابن بابویه قمی، ص۱۱۵؛ کمال الدین، ص۳۲۶.
برگرفته از بیانات آیت الله العظمی وحید خراسانی
۲۹/ مهر‌/

افشردمش به سینه و گفتم به خود که وای
دانستم ای خدای من آن ناشناس کیست
یک آشنا که بستهٔ زنجیر دیگری است

آخر از خود رفتنم راهی به فهم ناز برد

کیست گردد یک مژه برهم زدن صبرآزما

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

من همیشه از رفتن آدم‌ها دلگیر می‌شدم، راستش را بخواهی، هنوز هم دلگیر می‌شوم. مدت‌ها طول کشید تا بفهمم چرا؟ چرا رفتن این‌قدر دلگیر است؛ مگر قرار بوده هرکسی می‌آید، تا آخرش بماند؟ خیلی بعید است! هرکسی برای دلتنگی‌هایش دلیلی دارد، اما من فهمیدم که وقتی کسی می‌رود، تکه‌ای از وجود مرا می‌بَرد و درواقع این دلتنگی برای رفتنِ او نیست، برای از دست‌دادنِ بخشی از وجود خودم است! خودم همیشه خواسته بودم که آدم‌ها بخشی از وجودم باشند؛ خودم همچنان می‌خواهم که بخشی از وجودم را در آدم‌ها جا بگذارم، تا بلکه یک روزی عاقبت این تکه‌ها به هم وصل شوند و دنیایی جدید بسازند. رویایی از تصویر ملکوت؛ به رنگِ فیروزه، در قامت ساختمان‌های اصیل و به یاد ماندنی. راستش را بخواهی، همه‌ی آن‌هایی که رفته‌اند برمی‌گردند، اما شاید روزی که دیگر منتظرشان نیستم...
‌
#بعدالتحریر : پرسیدم که خدا چیست یا کیست؟ پاسخ آمد: خودت به وقت تنهایی...
‌
‌
#امیرمسعود_ضرابی