خواهرزاده فرق داره ، منم لوپش میگیرم می‌کشمش
مامانش میگه جبران میکنم

لوپ چیه باید جوری فشارشون داد صدا شکستن قولنجاشون اومد

دیگه تا اون حد دلم نمیاد

من میاد

روحشان شاد قرین رحمت الهی

الهی آمین

الهی امین

دقیقتر بگم علت امروزه این است.........
آسم ناشی از ورزش قرار گرفتن در معرض هوای سرد آلودگی هوا و قرار گرفتن در معرض مداوم دود سیگار و دخانیات ریز گرد ها و مواد موجود در هوا، بذر قارچ ها استرس شدید رفلاکس معده دارو هایی مانند آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن مواد نگهدارنده ی برخی غذاها و نوشیدنی ها

هاع باز سیگار اینا یه چیزی

خلاصه عاملی دارد

ن بابا

خدا نکنه دختری

عزیزی

سلام بله دقیقا همینطوره

ممنونم
پستهاتون چقدر غ م داره

ببخشید اگه ناراحتتون میکنم دلم یکم گرفته و بیقراره دعا کنید لطفا برام

حتما حاجت روا به حق مولا

من دارم تو هیئت چای پخش می کنم فرصت گریه کردن نداشتم 😂

درجواب :Z110

من دارم تو هیئت چای پخش می کنم فرصت گریه کردن نداشتم 😂

ایضا سلامت باشید😁

درجواب :Z110

ایضا سلامت باشید😁

چنتا دلیل دارم یکی اینکه کلا مدل شعرش شبیه شعرای شهریار نیست
دوم اینکه اون دختری که شهریار میخواست دختر چوپان نبود
سوم اینکه یه مصرع از شعر شهریار رو مستقیم استفاده کرده "تو از آن دگری رو که مرا یاد تو بس" این مصرع از شعر من خود آن سیزده ام شهریار هست
چهارم اینکه شعرش یه مقدار حس میکن مشکل وزن داره

نمیدونم
ب من چه ک مال کیه اصن

یه سریالم تو جوابش گفت شاید چون هنوز به پایانش نرسیده

اره اینم حقه😂

ولی خداکنه درست بشه و برگردیم سایتمون

ان شاله فردا ی خبر ازش میگیرم ببینم چیکار کرده

منم با پریا جان موافقم امیدوارم زودتر درست بشه

باشه دستت درد نکنه

درجواب :haji

ان شاله فردا ی خبر ازش میگیرم ببینم چیکار کرده

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره ما بود دلارام جهان شد

در اول آسایشمان سقف فروریخت

هنگام ثمر دادنمان بود خزان شد

زخمی به گـِل کهنه ما کاشت خداوند

اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره کوچک

شد قله یک آه مسیر فوران شد

باما که نمک گیر غزل بود چنین کرد

با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد

ما حسرت و دلتنگی و تنهایی عشقیم

یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد



[جان را به تمنای لبش بردم و نگرفت

گفتم بستان بوسه بده گفت گران شد

یک عمر به سودای لبش سوختم و آه

روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد]



یک حافظ کهنه،دوسه تا عطر،گل سر

رفت وهمه دلخوشی ام این چمدان شد

باهرکه نوشتیم چه ها کرد به ما گفت

مصداق همان «وای به حال دگران» شد
حامدعسکری

🥲