غم دوری

از برم رفته کسی ساده، ولی راحت نه
می شود عاشق او باشم و بی طاقت نه؟

در زمان گم شده ام روز و شبم می گذرد
ولی این عقربه ی بی رمق ساعت، نه

گاه دور تو شلوغ است ولی تنهایی
همه هستند ولی آنکه کند شادت... نه!!

جاده ای یکطرفه است عشق که باید دانست
دارد آغاز ولی خاتمه و غایت نه

عمری از عاشقی ام می گذرد اما من
می کنم با غم دوری سر و لیک عادت نه

منو دیونه

توی تنهاییام غرقم و باز این خونه سرده
من از هر طرفی بنویسم این دردمو ،درده

چه فرقی میکنه من بد و خوبم واسه ی اون
چه فرقی می کنه،وقتی دیگه بر نمی گرده


با رفتنش منو یاد خودش می ندازه هر شب
منو دیونه می کنه خیال اون مرتب

همه درد من اینه من هزار بار واسه ی اون
می مردم و نکرده اون برام حتی ی بار تب

چ چشم نواز

If you choose the “hope

Everything will be possible



اگر “امید را انتخاب کنید

هر چیزی ممکن خواهد شد

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره ما بود دلارام جهان شد

در اول آسایشمان سقف فروریخت

هنگام ثمر دادنمان بود خزان شد

زخمی به گـِل کهنه ما کاشت خداوند

اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره کوچک

شد قله یک آه مسیر فوران شد

باما که نمک گیر غزل بود چنین کرد

با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد

ما حسرت و دلتنگی و تنهایی عشقیم

یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد



[جان را به تمنای لبش بردم و نگرفت

گفتم بستان بوسه بده گفت گران شد

یک عمر به سودای لبش سوختم و آه

روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد]



یک حافظ کهنه،دوسه تا عطر،گل سر

رفت وهمه دلخوشی ام این چمدان شد

باهرکه نوشتیم چه ها کرد به ما گفت

مصداق همان «وای به حال دگران» شد
حامدعسکری

از غم تو
امشب سراغ می و میخانه رفتم

در زندگی نازنین

من تو را غمخوار می خواهم و بس"
اینچنین با من بگو تا در دلم غوغا کنم
خویشتن را در میان قلب تو پیدا کنم
گوش کن این نغمه را
با من از رفت نگو، چون من تو را بسیار می خواهم

بگذار تصویر زیبای چشمانت را در چشمانم معنی کنم...
که هزار ان مثنوی شود برای وصف /ط

#آنگاه
درود به لحظه ای که نگاهم در اولین نگاه عاشقانه ات گره خواهد خورد آنگاه تمام دنیا لبخند خواهند
زد و پر از شکوفه هایی خواهد شد که روی دوستیمان پاشیده اند وما قدم بر زمینی خواهیم گذاشــــت

که به احترام اشکهامان خیس است؟