استاد بزرگوار بنده دقیقا از کتاب های صحیح و بخاری و صحیح مسلم صحبت میکنن‌
زوده واسه فهمش !

درجواب :یاس

مگه شما هم قرض خواستید؟

خب اغلب افراد جامعه به این دو مورد اهمیت نمیدن

درجواب :شامی

حقا که عروس خودمی کارهایی که خودم...

مگه ما غیر منطقی حرف زدیم الهام جان 😂😂

درجواب :حضرت@دوست

میگرن را با عنبر نسا در عرض...

اینها به خاطر موبایله
چشمها قبل از خواب نباس به گوشی یا کامپیوتر یا تلویزیون نگاه کنید
خودممم تا میام بخوابم میگم بزار یه نیمه نگاهی کنم بعد میبینم ۳ ساعت چشام توی گوشیه 😂

بـــِ نام خدا

سلام

از اینکه میکروبلاگ اجتماعی ساینا را انتخاب کردید خوشحال و ممنونیم.

عضویت شما کاربر گرامى در "ساینا" به معنى مطالعه دقیقِ شرایط خدمات سایت (قوانین) است و نشان دهنده ى قبول و پذیرش کلیه ى این قوانین از سوى شما مى باشد.
وشما کاربران گرامى موظف بر این هستید که در هر حالتى از کلیه موارد این مرامنامه و تغییرات احتمالى آن بر اثر و اساس زمان آگاه باشید و خود را با این تغییرات وقف دهید.
"ساینا" در جهت تطابق با قوانین جمهوری اسلامی ایران و قانون جرائم رایانه ای فعالیت مى کند و توسط تیم مدیریت سایت کنترل و بررسی می شود.
لذا از شما کاربر گرامى تقاضا داریم در صورت مشاهده هر گونه تخلف و فعالیتی مغایر با قوانین و مقررات در"ساینا" از لینک هاى گزارش به تیم مدیریت که در صفحات وجود دارد، استفاده نمایید.

قوانین "ساینا"

✓بنداول
"ساینا" تحت قوانین نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران فعالیت نموده و بحث در مورد مسائل علیه نظام ، دولت و دیگر مسائل مشابه تحت هیچ شرایطی مجاز نمی باشد . همچنین هر گونه بحث سیاسی مغرضانه ، جانبداری های جناحی ، تخریب های سیاسی و ... به واسطه ی اینکه هیچ کمکی در راستای نیل به اهداف مجموعه نمی نمایند ، ممنوع می باشد .

✓بند دوم
نشر مطالب دروغ،شایعه و یا غلط و بی احترامی( بر علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی،مسئولین ، مسائل سیاسی ،دین و اسلام ،عقاید و اعتقادات، افراد و اشخاص، ارگان ها و ادارات، سازمان ها و امثال آن)در "ساینا" ممنوع بوده و با متخلف طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران برخورد خواهد شد.

✓بند سوم
استفاده از کلمات و عبارات رکیک یا تصاویر مبتذل و نامناسب در محتوای پستها و دیدگاه ها، و مشخصات شخصی کاربر ( شامل نام کاربری ، آواتار و ... ) و مطالب تحت هیچ شرایطی مجاز نمی باشد . و کاربر متخلف بدون هشدار قبلی مسدود خواهد شد.
✓بند چهارم
هر کاربر فقط و فقط حق انتخاب یک نام کاربری را داشته و در صورت فعالیت یک کاربر با دو نام کاربری ( به هر منظور و انگیزه ای ) هر دو نام کاربری محدود یا حذف خواهند شد .

✓بند پنجم
استفاده از مطالب سایتهای دیگر باید با درج لینک منبع صورت گیرد . درج لینک مرجع احترام به تولید کننده ی اصلی محتوا بوده و نشان از شخصیت نقل قول کننده می باشد .

✓بند ششم
منازعات و مشکلات شخصی را خارج از محیط عمومی و بصورت خصوصی حل نمائید و از متشنج کردن فضای عمومی "ساینا" جدا پرهیز نمائید.بیان هر گونه مطلب و نظر توهین آمیز ، کنایه آمیز و دور از ادب در رابطه با اعضا و مدیران ممنوع بوده و با فرد متخلف به شدت برخورد خواهد شد .


✓بند هفتم
استفاده از کلمات یا جملات ناشایست، غیرمحترمانه و عدم رعایت عفت کلام (رعایت نکردن احترام جنس مخالف ) در محتوای پستها و دیدگاه ها که موجب ناراحتی و آزار کاربران شود و همچنین بحث و ایجاد تشنج در میان کاربران و محیط شبکه مغایر با قوانین بوده و در صورت مشاهده ضمن حذف محتوای مورد نظر، با کاربر متخلف برخورد خواهد شد.

✓بند هشتم
نوشتن هر گونه مطلب غیر منطقی که به وضوح به اختلافات قومی ، قبیله ای و فرقه های مسلمان دامن می زند ، مجاز نمی باشد .
و تشویق ، تحریک کاربران ، تبلیغ و دعوت به (شیطان پرستی،دین های خارج از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مانند بهاییت،لائیک و... و رفتارهای پرخطر از جمله فحشا، اعتیاد، خودکشی ،سوء استفاده های جنسی، تظاهرات و تجمع های غیر قانونی بر علیه نظام جمهوری اسلامی و امثال آن) در " ساینا " ممنوع بوده و با متخلف طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران برخورد خواهد شد.

✓بند نهم
نوشتن پست های تبلیغاتی و تجاری به هیچ وجه مجاز نمی باشد و تبلیغ و قرار دادن لینک های مربوط به سایتهایی با عناوین"شبکه اجتماعی"،"دوستیابی" ، "همسریابی" و مشابه آن در " ساینا " مغایر با قوانین بوده و در صورت مشاهده حذف خواهد شد.

✓بند دهم
ایجاد پست ها و گروه های ضد سیاست نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و تبلیغ و ارسال لینک سایت های مغایر با قوانین جمهوری اسلامی و سایت های خبری غیر رسمی و نا معتبر در " ساینا " ممنوع میباشد.

✓بند یازدهــم
برای ایجاد گروه جدید باید از مدیران سایت کسب اجازه شود ، درغیر این صورت هم پست ها و هم گروه ایجاد شده همه حذف خواهد شد.

✓بند دوازدهــم
تیم مدیریت شبکه ی اجتماعی "ساینا" اجازه تغییر قوانین سامانه را در هر زمانی دارد و کاربران موظف هستند برای آگاهی از قوانین جدید شبکه ، به همین صفحه باز گردند.

✓بند سیزدهم
نحوه برخورد با شخص متخلف
نوع برخورد با متخلفین بسته به نوع تخلف و حساسیت آن متناوب خواهد بود . اما به طور کلی و در اغلب موارد از روندی مانند روند زیر تبعیت خواهد نمود :
تذکر خصوصی => تذکر عمومی => محدودیت دسترسی بر اساس زمان => محدودیت دسترسی بر اساس امکانات => محدودیت دسترسی به طور کامل => حذف نام کاربری و در صورت لزوم تحویل و ارجاع اطلاعات کاربرى شخص متخلف به مراجع قضایى.

✓بند چهاردهم
ساینا حذف کاربری ندارد اگر میخواهید حساب کاربری خود را حذف کنید باید با مدیران ساینا به صورت خصوصی تماس بگیرید .

امید است در جهت حفظ سلامت محیط " ساینا " ، ضمن رعایت تمام موارد ذکر شده فوق، محیطی گرم و دوست داشتنی را برای دیگر کاربران فراهم کنید.

"تیم مدیریت شبکه اجتماعی ساینا"

درجواب :هادی

@mehrsa

مشخصات کتاب
سیره و سیمای امام جواد
چهل حدیث
نیاز مؤمن به سه چیز
استوار کن، آشکار کن
کیفیت بیعت زنان با رسول خدا
قطع نعمت، نتیجه‌ی ناسپاسی
تأخیر در توبه
نامه امام جواد به دوستش
مسئولیت گوش دادن
پسندیدن، در حکم پذیرفتن
نوشته امام جواد
دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا
موعظه ای جامع
پاسخ به یک سؤال فقهی
عالمان غریب
در جواب یک معمای فقهی
پاسخ مبسوط امام جواد به یک سؤال فقهی حج
سرچشمه دانش علی
سفارش پیامبر اکرم به فاطمه
مهدی منتظر
دیدار با دوستان
هوای نفس
مرکب شهوت
متمسکین به خدا
شناخت آغاز و انجام
نتیجه تلاش استوار
سپاس نعمت
سازش با مردم
نتیجه کار بدون آگاهی
قضای حتمی
افشاگری زمان
دقت و خودپایی
چنین مباش
چهار عامل محرک
رضایتی که در حکم عمل است
گناهان مرگ خیز
عوامل جلب محبت
اعتماد به خدا، نردبان ترقی
سرعت تقرب، با دلهای پاک
پرهیز از آدم شرور
مانع خیر، دشمن آدمی است
اسباب رضوان خدا و رضایت آدمی

خود شناسی پایه اصلی جهان شناسی است و شناخت واقعی انسان وقتی حاصل می شود که آدمی در جاده خودشناسی گام بگذارد و در راه پر فراز و نشیب آن پیش برود.
اما خود شناسی به چه مفهومی است؟ آیا به مفهوم شناخت جسمانی خویش است؟ یا به مفهوم شناخت روان خویش است؟ آیا به مفهوم شناخت شخصیت خویش است؟ یا به مفهوم شناخت منش خویش است؟
خودشناسی در اصل شناختی مقدم تر بر همه این شناخت هاست که البته پس از همه این شناخت ها و در اثر نگاه فیلسوفانه - عارفانه - ح کیمانه به خویش پدید می آید، آن گاه که انسان خویش را در آینه خویش می بیند و این نا شناخته سخت بیگانه را باز می شناسد.
در دوران ما، یعنی سده حکومت فلسفه تحصلی اثبات گرا و نواثبات گرا و اثبات گرایی منطقی، و در عصر اعتبار تجربه های علمی، ممکن است شعار خود را بشناس را به مفهوم آن شناختی از انسان درک کنیم که به علوم طراز نوین منتهی و منجر گردد، علومی که کاربرد روش های پیشرو وموفق علوم طبیعی را در مطالعه انسان، هدف اصلی خویش قرار داده اند.
چنین گفته می شود که انسان باید خود را بشناسد تا بتواند رهبر خویش باشد و دیگران را نیز بشناسد و رهبری کند. اما آیا شعار خود شناسی به مفهوم اثر گذاری روانی است؟ یعنی آیا
خود شناسی فن دخل و تصرف در رفتارهای انسانی، به کمک شاخه ای از یکی از دانش های انسانی است؟ تامل و تفکر در پاسخ به این پرسش است که می تواند مفهوم شعار خود را بشناس را روشن کند.
خود شناسی حکمت است و حکمت ریشه درخت دانش است. دانش خود شناسی دارای نقش و ماهیتی است به کلی متفاوت با نقش و ماهیت دانش هایی که علوم انسانی نام گرفته اند و انسان را موضوع مطالعه خود قرار داده اند و به آن چون موجودی زنده و طبیعی- اجتماعی می نگرند، و با روش های علمی خاصی با آن رفتار می نمایند.
در دوران ما روان شناسی، جامعه شناسی، مردم شناسی، تاریخ و سایر علوم انسانی، به مطالعه رفتارهای انسانی همت گمارده اند و می کوشند تا واکنش های افراد و گروه ها و طبقات و ملت ها را در شرایط مختلف و تحت تاثیر عوامل گوناگون به مشاهده علمی درآورند و شرایط پدید آمدن این واکنش ها را تعیین و تبیین کنند تا آن ها را پیش گویی و پیش بینی و هدایت نمایند.
آن ها از این راه به کاربرد فنی این علوم گرایش دارند و آموزش و پرورش یکی از نمونه های مهم آن است.
با شیوه هایی نظیر شیوه های آموزشی- پرورشی است که این علوم قصد سازمان دادن و هدایت بشری را دارند. این علوم و به کارگیرندگان آن ها می کوشند به نظارت بر عقاید و افکار عمومی، کنترل رفتار ها، الگو آفرینی رفتاری، مدل سازی اجتماعی، از طریق سازمان های پژوهشی- اطلاعاتی- ارتباطی - تبلیغاتی، هر گونه بی قانونی و بی نظمی را مهار و هر گونه توسل به قهر و فشار را زاید و بی مصرف سازند. هم چنین می کوشند تا این هدف را در قالب دیوانسالاری قانونی خدشه ناپذیر، به مدیریت گروهی از کارشناسان و مهندسان اجتماعی و دانشمندان علوم انسانی و برنامه ریزان زندگی فردی- اجتماعی و تراست مغزها تحقق ببخشند.
رویای جامعه مکانیزه از راه عقلایی ساختن همه شئون زندگی، که بسیاری از اندیشمندان عصر ما را به طور باطنی و قلبی فریفته و شیفته خویش ساخته است، همان رویایی است که در رمان دنیای قشنگ نو نوشته آلدوس هاکس لی به تمسخر گرفته شده است. اما این معقول سازی حکمت حقیقی و خود شناسی اصیل نیست، بلکه باید آن را به قولی حکمت تقلبی و ناسره دانست. حکمت اصیل و حقیقی همان خودشناسی است که ریشه درخت دانش است و حکیم خودشناس انسانی فرزانه است، پس شعار ساده و عمیق خود را بشناس به مفهومی دیگر یعنی این که حکیمی فرزانه باش

گفتم که انسان شناسی علوم انسانی را نمی توان خود شناسی به مفهوم فلسفی آن داسنت، و ممکن است که این انسان شناسی به جای این که منجر به انسان شناسی و انسان سالاری و سروری انسان بر خویشتن و آزاد سازی انسان از بند های اسارتی که خود بر دست و پای روح و روان خویش بسته است، شود، بر عکس، منجر شود به اسارت بیشتر انسان در بند و بست های خویش.
دو مثال می زنم:
یک جامعه شناسی به عنوان یکی از علوم انسانی عوامل موثر بر انسان اجتماعی را مطالعه می کند، به عنوان مثال، چگونگی تولید و انتشار شایعات را در جامعه از طریق گردآوری و بررسی کمی - کیفی انبوهی از مدارک و فاکت ها مطالعه می کند و عوامل موثر در رشد و پراکنش شایعه ها را در جامعه کشف می کند.
حال نتیجه این تحقیقات در خدمت چه کسانی قرار می گیرد؟ آیا در خدمت خودشناسی قزاز می گیرد و کمک می کند که انسان از زیر نفوذ مخرب شایعات رها گردد؟ متاسفانه، نه. نتیجه این تحقیقات در درجه نخست در اختیار سیستم های حکومتی و اقتصادی قرار می گیرد تا از آن استفاده سیاسی و بازرگانی شود و به وسیله تبلیغات و ترویج شایعات، افکار عمومی را در جهتی که می خواهند هدایت و کنترل کنند.
دو روان شناسی نیز یکی از علوم انسانی است که می کوشد عوامل موثر بر شخصیت و رفتار فردی و اجتماعی افراد را مطالعه کند و مثلاً عوامل موثر بر عقاید فرد و روش های به وجود آوردن و از بین بردن افکار و اعتقادات و شرایط افزایش و کاهش تلقین پذیری را مطالعه می کند، و نتایج این تحقیقات نیز خواه نا خواه به صورت کارافزار ها و فنون اقناع و ترغیب و ایجاد افکار عمومی، در اختیار کارشناسان تبلیغ و ترویج قرار می گیرد و ابزاری برای به بند کشیدن افکار و عقاید مستقل و آزاده می شود.
حال، با توجه به این مثال ها و صد ها مثال مشابه دیگر، می توان گفت که این علوم انسانی رهاننده انسان ها از بند خویش و شناساننده انسان ها به خویش نیستند و خودشناسی نمی تواند به آن ها و فقط به آن ها متکی باشد.
من الله توفیقکم

دلیل بگین با

درجواب :MEHRSA

نه😂

این مقداری که همه موجودات عالم، اسم خدا هستند و نشانه خدا هستند، این یک مقدار اجمالی است که همه عقول این را می توانند بفهمند، و همه عالم را اسماء الله بدانند؛ و اما آن معنای واقعی مطلب که اینجا مسئله اسم گذاری نیست، مثل اینکه ما [اگر] بخواهیم یک چیزی را بفهمانیم به غیر، اسم برای آن می گذاریم، می گوییم: «چراغ» یا «اتومبیل» یا «انسان»، «زید». این واقعیتی است که یک موجود غیر متناهی در همه اوصاف کمال، یک موجودی که در تمام اوصاف کمال غیر متناهی است، حد ندارد، موجود لا حد است، ممکن نیست- اگر موجود حد داشته باشد «ممکن» است- موجود است و هیچ حدی در موجودیتش نیست، این به ‏‏ضرورت عقل باید دارای همه کمالات باشد. برای اینکه اگر فاقد یک کمالی باشد محدود می شود؛ محدود که شد، ممکن است. فرق ما بین ممکن و واجب این است که واجب غیر متناهی است در همه چیز، موجودِ مطلق است و ممکن موجود محدود است. اگر بنا باشد تمام اوصاف کمال به طور لا متناهی، به طور غیر محدود نباشد در او، متبدل می شود [به ممکن ]، آنکه ما خیال کردیم واجب بوده، واجب نبوده، ممکن بوده. یک چنین موجودی که مبدا یک ایجاد می شود، و مبدا یک وجود می شود، تمام آن موجوداتی که به مبدئیت او وجود پیدا می کنند، این ها مستجمع همان اوصاف هستند به طریق نقص. منتها مراتب دارد: یک مرتبه اعلاست که در آن همه اوصاف حق تعالی هست، منتها به اندازه ای که امکان دارد، به اندازه ای که می شود یک موجودی واجد باشد، آن «اسم اعظم» است. «اسم اعظم» عبارت از آن اسمی است و آن علامتی است که واجد همه کمالات حق تعالی است به طور ناقص؛ و به طور ناقص، یعنی نقص امکانی؛ و واجد همه کمالات الهی است، نسبت به سایر موجودات، به طور کمال. این موجوداتی که دنبال آن اسم اعظم می آیند، این ها هم واجد همان کمالات هستند، منتها به اندازه سعه هستی خودشان، به اندازه سعه وجودی خودشان، تا برسد به همین موجودات مادی.‏

‏‏این موجودات مادی را که ما خیال می کنیم قدرت، علم و هیچ یک از کمالات را ندارند، این طور نیست. ما در حجاب هستیم که نمی توانیم ادراک کنیم. همین موجودات پایین هم که از انسان پایین ترند، و از حیوان پایین ترند، و موجودات ناقص هستند، در آنها هم همه آن کمالات منعکس است، منتها به اندازه وجودی خودشان. حتی ادراک هم دارند؛ همان ادراکی که در انسان هست، در آنها هم هست:‏‏ ان مِن شَی ءٍ الَّا یُسَبِّحُ ‏‏بِحَمدِهِ وَ لکِن لا تَفقَهُونَ تَسبِیحَهُم ‏‏.‏‎[11]‎‏ بعضی از باب اینکه نمی دانستند می شود یک موجود ناقص هم ادراک داشته باشد، آن را حمل کرده بودند به اینکه این تسبیح تکوینی است؛‏‎[12]‎‏ و حال آنکه آیه غیر از این را می گوید. تسبیح تکوینی را ما می دانیم که یعنی این ها موجوداتی هستند و علّتی هم دارند. خیر مسئله این نیست، تسبیح می کنند.‏

‏‏در روایات تسبیح بعضی از موجودات را هم ذکر کرده اند که چیست.‏‎[13]‎‏ در قضیه تسبیح آن سنگریزه ای که در دست رسول الله (ص) بوده.‏‎[14]‎‏ [آنها] شنیدند که چه می گوید. تسبیحی است که گوش من و شما اجنبی از اوست. نطق است؛ حرف است؛ لغت است، اما نه به لغت ما، نه نطقش نطق ماست؛ اما ادراک است، منتها ادراک به اندازه سعه وجودی خودش. لعلّ بعضی از مراتب عالیه، مثلًا از باب اینکه خودشان را می بینند که سرچشمه همه ادراکات هستند، بگویند که موجودات دیگر [ادراک ] ندارند؛ البته آن مرتبه را ندارند. ما هم از باب اینکه ادراک نمی کنیم حقایق این موجودات را، ما هم محجوبیم، و چون محجوبیم، مطلع نیستیم، و چون مطلع نیستیم، خیال می کنیم [چیزی ] در کار نیست.‏

‏‏خیلی چیزها را انسان خیال می کند نیست و هست، من و شما از آن ‏‏اجنبی هستیم. الآن هم می گویند یک چیزهایی معلوم شده است؛ مثلًا در نباتات که سابق همه می گفتند، این ها مرده هستند، حالا می گویند که با آنتنهایی که هست از ریشه های درخت که در آب جوش هست، صدای هیاهو [می شنوند]. حالا این راست باشد یا دروغ نمی دانم؛ لکن عالم پرهیاهوست. تمام عالم زنده است، همه هم اسم الله هستند. همه چیز اسم خداست. شما خودتان از اسماء الله هستید، زبانتان هم از اسماء الله است، دستتان هم از اسماء الله است. به اسم الله،‏‏ الحَمدُ لله ‏‏، حمد هم که می کنید اسم الله است. زبان شما که حرکت می کند اسم الله هست، از اینجا پا می شوید، می روید به منزلتان، با اسم الله می روید. نمی توانید تفکیک کنید. خود شما اسم الله هستید، حرکات قلبتان هم اسم الله است، حرکات نبضتان هم اسم الله هست، این بادهایی که وزیده می شود، همه اسم الله اند. از این جهت، آیه شریفه محتملًا می خواهد همین معنا را بفرماید. در بسیاری از آیات دیگر هم هست که به اسم الله کذا ...، صحبت از اسم الله است؛ و همه چیز اسم الله است؛ یعنی حق است و اسماء الله همه چیز اوست. اسم در مسمّای خود فانی است. ما خیال می کنیم که خودمان یک استقلالی داریم، یک چیزی هستیم؛ لکن این طور نیست. اگر آنی، آن شعاع وجود که موجودات را با آن شعاع، با آن اراده، با آن تجلّی موجود فرموده، اگر آنی آن تجلّی برداشته بشود، تمام موجودات لاشی ءاند، برمی گردند به حالت اولشان. برای آنکه ادامه موجودیت هم به همان تجلّی اوست. با تجلّی حق تعالی همه عالم وجود پیدا کرده است، و آن تجلّی و نور، اصل حقیقت وجود است؛ یعنی اسم الله است:‏‏ الله نُورُ‏‏السَّماواتِ وَ الارضِ ‏‏؛‏‎[15]‎‏ نور سماوات و ارض خداست، یعنی جلوه خداست. هر چیز که یک تحقّقی دارد این نور است؛ ظهوری دارد، این نور است. ما به این نور می گوییم، برای اینکه یک ظهوری دارد؛ انسان هم ظاهر است؛ نور است. حیوانات هم همین طور، نورند. همه موجودات نورند، و همه هم نور «الله» هستند:‏‏ الله نُورُ السَّماواتِ وَ الارضِ ‏‏؛ یعنی وجود سماوات و ارض که عبارت از نور است، از خداست؛ و آن قدر فانی در اوست که ‏‏ الله نُورُ السَّماواتِ ‏‏، نه اینکه الله یُنَوّرُ السَّماوَاتِ،‏‎[16]‎‏ این یک نحوه جدایی می فهماند.‏‏ الله نُورُ السَّماواتِ وَ الارضِ ‏‏؛ یعنی هیچ موجودی در عالم نداریم که یک نحوه استقلالی داشته باشد. استقلال معنایش این است که از امکان خارج بشود و به حد وجوب برسد، موجودی غیر از حق تعالی نیست. از این جهت اینکه می فرماید: به اسم الله ‏‏ الحَمدُ لله ‏‏ به اسم الله ‏‏ قُل هُوَ الله احَدٌ‏‏، با اسم الله «قُل»، نه این است که مقصود محتملًا این باشد که بگو‏‏ بِسمِ الله الرَّحمنِ الرَّحِیمِ ‏‏. واقعیتی است که این واقعیت این طوری است: با اسم الله بگو، یعنی گفتنت هم با اسم الله است.‏‏ یُسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الارضِ ‏‏؛‏‎[17]‎‏ نه ‏‏ «مَن فِی السَّماواتِ وَ الارضِ»‏‏.‏‎[18]‎‏ هر چیز [که ] در زمین و آسمان است، تسبیح می کند با اسم خدا که جلوه اوست، و همه موجودات به این جلوه متحققند و همه حرکات، حرکاتی است که از همان جلوه هست. تمام چیزهایی که در عالم واقع می شود از همان جلوه ‏‏هست؛ و چون همه امور، همه چیزها از اوست و به او برمی گردد و هیچ موجودی از خودش چیزی ندارد، خودی در کار نیست که کسی بایستد [و] بگوید من خودم هم یک چیزی دارم- یعنی مقابل مبدا نور- خودم هم یک چیزی دارم که از خودم هست، آن وقت هم که داری، باز از خودت نیست، آن وقت هم که چشم داری باز این چشم از خودت نیست، این چشمی است که به جلوه او وجود پیدا کرده.‏

‏‏پس، حمدی که می کنیم و حمدی که می کنند و ثنایی که می کنند و ثنایی که می کنیم با اسم الله است؛ به سبب اسم الله است؛ و این هم فرموده است:‏‏ بِسمِ الله ‏‏