شمس الحق تبریزی از بس که درآمیزی
تبریز ارومیه شد تا باد چنین بادا
یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی
نک سرده مهمان شد تا باد چنین بادا
زان طلعت شاهانه زان مشعله خانه
هر گوشه چو میدان شد تا باد چنین بادا
زان خشم دروغینش زان شیوه شیرینش
عالم شکرستان شد تا باد چنین بادا