همیشه از آدم هایی گفتیم که رفته اند از رفتنشان از

خیانت ها و غرور و بی توجهی هایشان بیایید یکبار

هم از خودمان بگوییم یکبار هم خودمان را قضاوت

کنیم ببینیم کجای کارمان اشتباه بود کجای

عشقمان،هوس بود کجای حرف هایمان،دلیلی شد

برای رفتنش همیشه مقصر آن ها را دانستیم و مهر

تأیید اطرافیانمان باوری کاذب ساخت برایمان ولی

خودمانیم، شاید برای لحظه ای با زبانمان شکستیم

قلبش را با رفتارمان سوزاندیم عشقش را و تمام این

ها دلیلی شد برای رفتنش بیایید یکبار هم که شده

خودمان را قضاوت کنیم، نه آدم های رفته‌ی زندگی

مان را... ^_^

خدا ازهرچه بگذرد ، از حق الناس نمی گذرد ...!
حواسمان باشد ...

ﺑﺎ " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩ ،
ﺑﺎ " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺩﺍﺩ ...
ﺑﺎ " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﺍﯾﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺖ ،
با " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ ...
با " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺖ ،
با " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩ ...
با " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﺁﺑﺮﻭ ﺑﺮﺩ ،
ﺑﺎ " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود ﺁﺑﺮﻭ ﺧﺮﯾﺪ ...
ﺑﺎ " ﺯباﻥ " ﻣﯿﺸود جدایی انداخت ،
با " زبان " میشود آشتی داد ...
با " زبان " میشود آتش زد ،
با " زبان " میشود آتش را خاموش کرد ...

حواسمان به #دل و #زبانمان باشد : " آلوده اش نکنیم ..."
#غیبت_نکنیم🌷

ﺑﺎ "ﺯباﻥ" 🍃🌹
ﻣﯿﺸود "ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩ"..
ﻣﯿﺸود "ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺩﺍﺩ"..
ﻣﯿﺸود "ﺍﯾﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺖ"..
ﻣﯿﺸود "ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ"..
ﻣﯿﺸود "ﺩﻝ "ﺷﮑﺴﺖ..
ﻣﯿﺸود "ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩ"..

ﻣﯿﺸود "ﺁﺑﺮﻭ ﺑﺮﺩ"..
ﻣﯿﺸود "ﺁﺑﺮﻭ ﺧﺮﯾﺪ"..
لحظه ای که شروع میکنیم
به حرف زدن حواسمان
به "زبانمان باشد"...🍃🌹

#عشق های زمان ما که اینطور نبود...
ما برای هم نامه مینویشتیم و دو هفته دو هفته منتظرِ جوابش میماندیم...
ما عکس همدیگر را میگذاشتیم توی جیبِ مخفی کیف پولمان و همه جا همراهمان بود
دلتنگ که میشدیم به آن ژست نشسته و عکسِ سه در چهار زل میزدیم
و میدیدیم غم ها دود شده و رفته هوا...
ما توی تقویم دور روزهایی که از کوچه رد شده بود و دیده بودیمش را خط میکشیدیم و حظ میکردیم از دیدنِ تعداد زیادِ عدد های خط کشیده شده...
ما حرف زدن هایمان هفته ای یکبار بود آن هم اگر از شانس آقا جانمان گوشی تلفن را برنمیداشت...
ما قرار هایمان خلاصه میشد به از سرویس پیاده شدن تا رسیدن به آن در قهوه ای بغل تیر برق...
ما دوستت دارم را تایپ نمیکرد،تا ابد برای توام ها را مدام روی لب تکرار نمیکردیم
و تو مال منی لَقلقه ی زبانمان نبود...
ما دوست داشتنمان را جار نمیزدیم،
کادوهایی که معشوق میداد را نمیکردیم توی چشم همه،
و
با گلهایمان عکس نمی انداختیم...
عشق های زمان ما اینطور نبود که،ما دوست داشتن را ثابت میکردیم،
تا ابد برای توام ها را ثابت میکردیم،
تو مال منی ها را ثابت میکردیم...
#فاطمه_جوادی

همیشه از آدم هایی گفتیم که رفته اند
از رفتنشان
از خیانت ها و غرور و
بی توجهی هایشان
بیایید یکبار هم از خودمان بگوییم
یکبار هم خودمان را قضاوت کنیم
ببینیم کجای کارمان اشتباه بود
کجای عشقمان،هوس بود
کجای حرف هایمان،دلیلی شد
برای رفتنش
همیشه مقصر آن ها را دانستیم
و مهر تأیید اطرافیانمان
باوری کاذب ساخت برایمان
ولی خودمانیم،
شاید برای لحظه ای
با زبانمان شکستیم قلبش را
با رفتارمان سوزاندیم عشقش را
و تمام این ها
دلیلی شد برای رفتنش
بیایید یکبار هم که شده
خودمان را قضاوت کنیم،
نه آدم های رفته‌ی زندگی مان را... ^_^

#مهران_قدیری

همیشه از آدم هایی گفتیم که رفته اند
از رفتنشان
از خیانت ها و غرور و
بی توجهی هایشان
بیایید یکبار هم از خودمان بگوییم
یکبار هم خودمان را قضاوت کنیم
ببینیم کجای کارمان اشتباه بود
کجای عشقمان،هوس بود
کجای حرف هایمان،دلیلی شد
برای رفتنش
همیشه مقصر آن ها را دانستیم
و مهر تأیید اطرافیانمان
باوری کاذب ساخت برایمان
ولی خودمانیم،
شاید برای لحظه ای
با زبانمان شکستیم قلبش را
با رفتارمان سوزاندیم عشقش را
و تمام این ها
دلیلی شد برای رفتنش
بیایید یکبار هم که شده
خودمان را قضاوت کنیم،
نه آدم های رفته‌ی زندگی مان را... : )

#مهران_قدیری

دکتر علی شریعتی انسانها را به چهار دسته عمده تقسیم کرده است :
♥آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم نیستند ( عمده آدمها . حضورشان مبتنی به فیزیک است . تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم میشوند . بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند .
♥آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم نیستند ( مردگانی متحرک در جهان . خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته اند . بی شخصیت اند و بی اعتبار . هرگز به چشم نمی آیند . مرده و زنده اشان یکی است .
♥آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم هستند ( آدمهای معتبر و با شخصیت . کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می گذارند . کسانی که هماره به خاطر ما می مانند . دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم .
♥آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم هستند ( شگفت انگیز ترین آدمها . در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمیتوانیم حضورشان را دریابیم . اما وقتی که از پیش ما میروند نرم نرم آهسته آهسته درک میکنیم . باز می شناسیم . می فهمیم که آنان چه بودند . چه می گفتند و چه می خواستند