گوشواری به دو گوشم می‌آویزم
از دو گیلاس سرخ همزاد
و به ناخنهایم
برگ گل کوکب میچسبانم
کوچه‌ای هست که قلب من آنرا
از محله‌های کودکی‌ام دزدیده است


#فروغ_فرخزاد

این بار برای دل تو می نویسم

دیگر نه شمع و مهتاب می شود
روشنای سیاهی ام
نه شعر فروغ و حافظ
همدم تنهایی ام

چشمه سار اشک هایم خشکیده
کویر گونه هایم
گدازه ی عطش پس می دهد

یادم نمی رود!
جلوی چشمانم
دخترکی همه ی احساسم را سر بردی
پیاله ی خونش سرکشیدی

ساز دلم غمگین است
بی تفاوت (م)
حالم همین است

ربوده مهری چو ذره تابم، ز آفتابی در اضطرابم

که گر فروغش به کوه افتد، ز بیقراری در آید از پا

ربوده مهری چو ذره تابم٬ ز آفتابی در اضطرابم

که گر فروغش به کوه افتد٬ ز بیقراری در آید از پا

خودمو گم کردم لایِ گله گرگا

وقتی‌ به خودم اومدم گرگا مث برّه شدن

برد و باخت هر دو دروغه میدونم

آخرِ هر طلوع فروغه میدونم

‌
از آینه بپرس

نام نجات دهنده ات را...

👤 فروغ فرخزاد

عكس روي تو چو در آينه ي جام افتاد
عارف از خنده ي مي در طمع خام افتاد
بيت مورد نظر:
اين همه عكس مي و نقش مخالف كه نمود
يك فروغ رخ ساقي است كه در جام افتاد
اشاره به آيه ي 36 سوره ي نور دارد که مي فرمايد: «الله نورُالسّمواتِ وَالأرضِ مَثَلُ نورِهِ کَمشکوةٍ فيها مِصباحٌ المِصباحُ في زُجاجةٍ ...» (خدا نور آسمانها و زمين است مَثَل نورش چون چراغداني است که در آن چراغي است که آن چراغ در آبگينه باشد).

خیال کردی
اين همه عكس مي و نقش مخالف كه نمود
يك فروغ رخ ساقي است كه در جام افتاد


دانلود موزیک

‏با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را


‎#فروغی_بسطامی

آن زمان وقت می صبح فروغ است که شب
گرد خرگاه افق پرده شام اندازد

نه جان بی نصیبم را پیامی از دلارامی
نه شام بی فروغم را نشانی از سحرگاهی

زان می که در شبهای غم بارد فروغ صبحدم
غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند