چه کسی میداند که تو
در پیله ی تنهایی خود تنهایی
چه کسی میداند که تو
در حسرت یک روزنه در فردایی
پیله ات را بگشا
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی
ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﮔﺬﺭ ﺁﺏ ﭼﻨﺎﻥ فهمیدم
ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ، ﻋﻤﺮ ﮔﺮﺍﻥ میگذرد
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻧﻔﺴﯽ ،
ﺍﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ
ﺁﺭﺯﻭیم ﺍین ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺳﻴﺮ بخندی
ﻛﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﻏﻢ ﭼﻴﺴﺖ.
#سهراب_سپهری
چقد کم رنگ😁
😁🌚