یافتن پست: #دیوانه
حضرت@دوست
این اشعار از ایرج میزادر باره مهر مادری بود حیفم آمد شما بهره نبرید ......
داد معشوقه به عاشق پیغام
داد معشوقه به عاشق پیغام
g.h.o.l.a.m.a.l.i
تو یخچال ما تنها ظرفی که صادقه ظرف پنیره…😂
در قابلمه رو بر میداریم توش خیاره
ظرف حلوا شکری رو باز میکنیم توش پیاز داغه😐
شیشه مربا رو باز میکنیم توش رب گوجست🙁
بطری نوشابه رو باز میکنی توش عرق نعناس😳
بد زمونه ای شده
در قابلمه رو بر میداریم توش خیاره
ظرف حلوا شکری رو باز میکنیم توش پیاز داغه😐
شیشه مربا رو باز میکنیم توش رب گوجست🙁
بطری نوشابه رو باز میکنی توش عرق نعناس😳
بد زمونه ای شده
·
g.h.o.l.a.m.a.l.i
کارنامه در زمان ما: بیست، دوازده، ده، مردود
کارنامه در حال حاضر: خیلی خوب، خوب، قابل قبول، نیازبه تلاش بیشتر
کارنامه سالهای آینده: مرسی ناناز، عزیزم داشتی خراب میکردی، خراب کردی گلم...!!
کارنامه در حال حاضر: خیلی خوب، خوب، قابل قبول، نیازبه تلاش بیشتر
کارنامه سالهای آینده: مرسی ناناز، عزیزم داشتی خراب میکردی، خراب کردی گلم...!!
سارا
مستِ یک دلبر شدم دیوانه گشتم عاقبت
گردِ شمعش سوختم پروانه گشتم عاقبت
رفتم از دستش بگیرم تا گرفتم پر ڪشید
آشنـا گفتـم شوم بیگـانـه گشتم عاقبت
در خیـال آن شبے بـودم مـرا مهمان ڪنـد
غـافل ازخود بودم و بے خانه گشتم عاقبت
در پے ات آواره شـد دل نامسلمانے نڪـن
بُگذر از مـن، پیرِ آن فـرزانه گشتـم عاقبت
نازنین میبندم این دفتر گذشت ان فصل ما
با نسیمے مے روم افسـانه گشتم عـاقبت
شهریار
گردِ شمعش سوختم پروانه گشتم عاقبت
رفتم از دستش بگیرم تا گرفتم پر ڪشید
آشنـا گفتـم شوم بیگـانـه گشتم عاقبت
در خیـال آن شبے بـودم مـرا مهمان ڪنـد
غـافل ازخود بودم و بے خانه گشتم عاقبت
در پے ات آواره شـد دل نامسلمانے نڪـن
بُگذر از مـن، پیرِ آن فـرزانه گشتـم عاقبت
نازنین میبندم این دفتر گذشت ان فصل ما
با نسیمے مے روم افسـانه گشتم عـاقبت
شهریار
g.h.o.l.a.m.a.l.i
رفتم دکتر میگم اقای دکتر پاهام عرق میکنه،میگه چیز مهمی نیست منم همینطوریم!میگم گاهی وقتا سرگیجه میگیرم،میگه منم همین طوریم !
گفتم اقای دکتر شما هم مثل من مریض هستید یه دکتر خوب پیدا کنم باهم بریم پیشش ،دیوانه از مطب انداختم بیرون .
مردم اعصاب ندارن
گفتم اقای دکتر شما هم مثل من مریض هستید یه دکتر خوب پیدا کنم باهم بریم پیشش ،دیوانه از مطب انداختم بیرون .
مردم اعصاب ندارن
جانم❤
ساقی موافق نیست با پیمانه‌ی بعدی
سرمست باید رفت تا پیمانه‌ی بعدی
دل کندم از چشمانش و از خود نپرسیدم
چشمش چه خواهد کرد با دیوانه‌ی بعدی
عمری‌ست می‌آیند و می‌سوزند اما باز
از پیله بیرون می‌زند پروانه‌ی بعدی
بیهوده می‌گردی در این صحرا که هرگز نیست
گنجی در این ویرانه یا ویرانه‌ی بعدی
من آخرین مجنون صحراگرد این شهرم
ای دوستان! بدرود تا افسانه‌ی بعدی
سرمست باید رفت تا پیمانه‌ی بعدی
دل کندم از چشمانش و از خود نپرسیدم
چشمش چه خواهد کرد با دیوانه‌ی بعدی
عمری‌ست می‌آیند و می‌سوزند اما باز
از پیله بیرون می‌زند پروانه‌ی بعدی
بیهوده می‌گردی در این صحرا که هرگز نیست
گنجی در این ویرانه یا ویرانه‌ی بعدی
من آخرین مجنون صحراگرد این شهرم
ای دوستان! بدرود تا افسانه‌ی بعدی
جانم❤
نبودنت
نقشه ى خانه را عوض کرده است
و هرچه مى گردم
آن گوشه ى دیوانه ى اتاق را پیدا نمى کنم
احساس مى کنم
کسى که نیست
کسى که هست را
از پا درمى آورد.
نقشه ى خانه را عوض کرده است
و هرچه مى گردم
آن گوشه ى دیوانه ى اتاق را پیدا نمى کنم
احساس مى کنم
کسى که نیست
کسى که هست را
از پا درمى آورد.
g.h.o.l.a.m.a.l.i
ای ڪوڪترین ساز به نُت های جهانم
من بی تو بد اهنگم و دمساز ندارم
بی باده و می حافظ و معشوقه نباشد
با تو خبـر از مستی شیراز ندارم
هر صبح ڪه چشمان تو را خواب ببینم
میـمیـرم و میلـی به سـراغـاز ندارم
در آبی زیبـای وسیــع نـگه تــــو
از شوق تـماشـا پــر پــرواز ندارم
آغوش تو را دیدم و دیوانه شد این دل
مــن طــاقت افشـاگــری راز ندارم
من بی تو بد اهنگم و دمساز ندارم
بی باده و می حافظ و معشوقه نباشد
با تو خبـر از مستی شیراز ندارم
هر صبح ڪه چشمان تو را خواب ببینم
میـمیـرم و میلـی به سـراغـاز ندارم
در آبی زیبـای وسیــع نـگه تــــو
از شوق تـماشـا پــر پــرواز ندارم
آغوش تو را دیدم و دیوانه شد این دل
مــن طــاقت افشـاگــری راز ندارم
داد معشوقه به عاشق پیغام
که کُند مادرِ تو با من جنگ
هر کُجا بیندم از دور کُند
چهره پر چین و جبین پُر آژنگ
با نگاهِ غضب آلود زند
بر دلِ نازکِ من تیرِ خدنگ
مادرِ سنگ‌دلت تا زنده‌ست
شهد در کامِ من و توست شَرنگ
نشوم یکدل و یکرنگ تو را
تا نسازی دلِ او از خون رنگ
گر تو خواهی به وصالم برسی
باید این ساعت بی‌خوف و درنگ
روی و سینۀ تنگش بدری
دل برون آری از آن سینۀ تنگ
گرم و خونین به منش باز آری
تا بَرد ز آینۀ قلبم زنگ
عاشقِ بی‌خرد ناهنجار
نه، بل آن فاسقِ بی‌عصمت و ننگ
حُرمتِ مادری از یاد ببُرد
خیره از باده و دیوانه ز بنگ
رفت و مادر را افکند به خاک
سینه بدرید و دل آورد به چنگ
قصدِ سرمنزلِ معشوق نمود
دلِ مادر به کفش چون نارنگ
از قضا خورد دمِ در به زمین
و اندکی سُوده شد او را آرنگ
وان دل گرم که جان داشت هنوز
اوفتاد از کف آن بی‌فرهنگ
از زمین باز چو برخاست نمود
پی برداشتن آن آهنگ
دید کز آن دل آغشته به خون
آید آهسته برون این آهنگ:
«آه دست پسرم یافت خراش
آه پای پسرم خورد به سنگ»
اه من بچه بودم این فیلمه رو نگاه میکردم بعد ی ساعت می‌نشستم عر میزدم :////
بله جالب بود من هم دیدم