ز تب نالان شدی جانان عاشق بلا گردان جانت جان عاشق

کشی گر آهی از دل خیزد آتش ز جان عاشقان جانان عاشق

هر شب به دعا می طلبیم اینکه نیاید
آن روز که ما در غم جانانه نباشیم

دگر زمنزل جانان سفر مکن درویش

هر که جان در ره جانان ندهد مرده بود
مرده هم بدهد، اگر در تن او جانی هست

ما را به جز خیالت، فکری دگر نباشد
در هیچ سر خیالی، زین خوبتر نباشد

در کوی عشق باشد، جان را خطر اگر چه
جایی که عشق باشد، جان را خطر نباشد

در خلوتی که عاشق، بیند جمال جانان
باید که در میانه، غیر از نظر نباشد

- سلمان ساوجی

جانم بگير و صحبت جانانه‌ام ببخش
كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيست

گفت این پروانه در کارست و بس

کس چه داند، این خبر دارست و بس

آنک شد هم بی‌خبر هم بی‌اثر

از میان جمله او دارد خبر

تا نگردی بی‌خبر از جسم و جان

کی خبر یابی ز جانان یک زمان

هرکه از مویی نشانت باز داد

صد خط اندر خون جانت باز داد

نیست محرم نفس کس این جایگاه

در نگنجد هیچ کس این جایگاه

بر ما بسی کمان ملامت کشیده‌اند
تا کار خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم

غم نهانی

بر آستانه اش امشب خوشم که جانان گفت
که دوش قصه ی محرومی تو دربان گفت

من همـان‌روز بگفتـم که طریـق تو گرفتـم
که به جانان نرسـم تا نرسـد کار به جـانـم

بیا ای صاحب اختیارم، که در دلم غوغا شده
عشاق دانند که جان در ره جانان را شیدا شده

تنم از واسطهٔ دوری دلبر بگداخت

جانم از آتشِ مهرِ رخِ جانانه بسوخت