خواص درمانی عسل
قرآن در سومین بخش از آیات فوق روى مسأله تأثیر مهم عسل در شفاى بیماران سخن گفته و تعبیر فشرده و سربسته دارد که امروز در سایه مطالعات دانشمندان غذاشناس پرده از روى اسرار آن برداشته شده است. آنها براى عسل خواص و آثار بى شمارى ذکر مى کنند که اعجاب انسان را بر مى انگیزد.
دانشمندان مى گویند: عسل به خاطر داشتن ویتامین ها و دیاستاز و اسید فورمیک یک مادّه زنده است. عسل داراى ویتامین هاى ششگانه آ، ب، ث، د، کا و اى، و داراى مواد معدنى پتاسیم، آهن، فسفر، سرب، منگنز، آلومینیوم، مس، سولفور، سدیم و مواد مختلف دیگر است و نیز داراى انواع مختلف اسیدها است.(2)
مى دانیم هریک از این مواد حیاتى نقش عمده اى در زندگى انسان دارد و به همین دلیل عسل داراى خواص زیر است:
عسل در خونسازى مؤثّر است.
عسل براى رفع خستگى و فشردگى عضلات اثر خوبى دارد.
عسل از ایجاد عفونت در معده و روده جلوگیرى مى کند.
عسل براى زنان باردار سبب مى شود نوزادانشان داراى شبکه عصبى قوى باشد.
ادامه مطلب در دیدگاه
عسل براى کسانى که دستگاه گوارش ضعیفى دارند؛ مفید است.
عسل یک ترمیم کننده قوى محسوب مى شود.
عسل در تقویت قلب مؤثر است.
عسل در سالخوردگان نیروى قابل توجهى به وجود مى آورد.
عسل در درمان معده و زخم اثنا عشر عامل مؤثرى شناخته شده.
عسل براى درمان آسم (تنگى نفس) نافع است.
عسل در بیمارى هاى ریوى کمك کننده خوبى است.
عسل به عنوان داروى معالج رماتیسم، نقصان قوه نمو عضلات، و ناراحتى هاى عصبى، شناخته شده است.
عسل به خاطر خاصّیت میکروب کشى اش براى مبتلایان به اسهال مفید است.
از عسل داروهایى مى سازند که براى لطافت و زیبائى پوست و برطرف ساختن چین و چروک ها مؤثّر است.
با عسل داروئى مى سازند که ورم دهان را تسکین مى دهد و نفس را معطّر مى سازد.
عسل در معالجه خشکى پوست، ترک خوردگى،، سوختگى، کروک، نیش هاى دردناک حیوانات، ورم چشم، سرفه نیز مورد استفاده قرار مى گیرد.
بعضى از دانشمندان قرص هایى از شیره گل ها ساخته اند که خواصّى شبیه عسل دارد. مهمترین اثر این قرص ها ازدیاد نیروى جوانى، فعال کردن سلّولها و در نتیجه شادابى و طول عمر است.(1)
به همین دلیل معروف است که فیثاغورث به شاگردان خود توصیه مى کرد:
تا مى توانید عسل و نان بخورید؛ و بقراط مى گفت: اگر مى خواهید عمر طولانى داشته باشید باید عسل بخورید.
منبع بی نویس
- . اوّلین دانشگاه، ج 5، ص 212 تا 290، نشریه طب و دارو و کتب دیگر.
اما چشم هایت قشنگ اند ،دیوانه اند، وحشی اند، مثل حیوانی که از جنگلی آتش گرفته،زده باشد بیرون..
اینم ی بنده خدای دیگ راجب چشمای ما میگ کدوم باور کنیم اونوقت .
این آهنگ هم گذاشته برام عخی [لینک]
هنگامی که مژده ولادت فاطمه علیها السلام به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داده شد، فرمودند: «ریحانة أشُمُّها»(1) یعنی: «گل خوشبویی است که آنرا می بویم.»
خواص و فواید مصرف ریحان در طب سنتی.
ریحان یکی از سبزیهای خوردنی و معطر و خوشبو است که دارای ساقه نازک و برگهای درشت است و به صورت خام خورده می شود، در میان کردها دم کرده آن را برای دفع سردرد، سرفه و سیاه سرفه به مصرف می رسانند.(3)
برگ آن در معطر ساختن غذاها به کار می رود.
این سبزی معطر در یکصد گرم 2.4 میلی گرم کلسیم، 300 واحد ویتامین A، 200 واحد ویتامین C و 9.8 گرم آهن دارد. دم کرده برگ ریحان، اثر ضد تشنج، نیرودهنده، تقویت کننده معده و مری دارد، برای این منظور 20 تا 50 گرم آن را در یک لیتر آب دم می کنند و از همین دم کرده برای رفع سردردهای یک طرفه، سردردهای عصبی، تقویت کننده عمل دستگاه هاضمه، از بین برنده نفخ، سرگیجه، سرفه، آنژین و سیاه سرفه استفاده می شود.
پی نویس-- اعجاز طب و درمان، ص 450.
2- .کافی، ج6، ص 364.
ادامه مطلب در دیدگاه
"ریحان" اثر زیاد کننده ترشح شیر دارد و از زمانهای قدیم برای زیاد کردن شیر زنان از آن استفاده می کردند.
تخم ریحان وقتی در آب ریخته می شود لعابی می دهد که از آن برای نرم کردن سینه، رفع ورم کلیه و غیره استفاده می شود، و چون در عین حال معطر است از آنها در شربتها به نام تخم شربتی استفاده می کنند، ریحان به افزایش اشتها کمک می کند و در هضم مؤثر است.(1)
یکی دیگر از فواید ریحان این است که دماغ را باز می کند و عصاره آن با شیر برای درمان زکام و درد سینه و سرفه به کار می رود.
مزمزۀ جوشاندۀ غلیظ ریحان و جویدن آن جهت رفع آفت دهان مفید است و بو کردن آن سودمند و همچنین برای رفع سر درد مفید است و اگر سوار هواپیما یا کشتی می شوید در صورتی که حالتان به هم می خورد و دچار سر درد و دل پیچه می شوید ریحان را بو کنید دیگر دچار آن نمی شوید.
همچنین میکروب وبا را دفع می کند و بوی آن مگس و پشه را فراری می دهد، خوردن بذر ریحان مقاومت بدن را زیاد می کند، ریحان دارای ویتامین K و برای دماغ و بواسیر خونی سودبخش می باشد، و همچنین جهت از بین بردن بوی بد زیر بغل نیز مفید است.
برگ و تخم ریحان روده ها را قوت می دهد و مالیدن آب آن بر پایی که چون پای فیل کلفت شده علاج است.(1)
ریحان برای رفع خستگی و بی حالی بدن و تقویت آن مفید است و برای رفع تبخال و بیماریهای عفونی در اطراف لبه دهان و برای تقویت قلب، تقویت عضلات بدن، تقویت معده و تقویت حافظه سفارش می شود و همچنین برای رفع مرض صرع و برای رفع بی خوابی تجویز می شودحضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند: « "ریحان" سبزی پیغمبران است و بدانید که هشت خاصیت در آن موجود است، غذا را گوارا می کند، منفذها را باز می کند، دهان و آروق را خوشبو می کند، اشتها به غذا را افزایش می دهد، مرض را از بین می برد، از بیماری جذام شخص را ایمن می کند
و بالاخره موقعی که در شکم آدمی قرار گرفت همه امراض را ریشه کن می کند.»(2)
اگر قبل از غذا و بعد از غذا ریحان بخورید دیگر نگران بیماری نباشید،
در کتاب صد گیاه و هزاران درمان، ص 148.
در باره خواص شگفت انگیزذرت.اینگونه بیان شده....
ذرت را حکمای طب سنتی، سرد و خشک می دانند، و محتوی مواد نشاسته ای و قند زیاد است، همچنین کانیهایی چون آهن و ویتامینهایی مانند A و PP
در آن وجود دارد. وجود این مواد معدنی در ذرت باعث ایجاد خواص درمانی در این گیاه شده است.
ذرت درمان کننده بیماریهای کبد و دفع سازندۀ سمهای بدن است.
ذزت را برای درمان کمخونی، رماتیسم، ضعف و نارسائی کبد می توان به کار برد.
کاکل یا گل ذرت دارویی مفید برای بیماریهای کلیه و رفع و دفع سنگ آن و نیز شستشوی خون از اسید اوریک و درمان نقرس می باشد.
تسهیل کار قلب و کبد، تقویت فعالیت اندام و مفید برای تشنج کلیه، سنگ کلیه، ورم مثانه، رماتیسم و نقرس است.(1)
از جوشاندن مغز محور چوبی وسط بلال برای رفع درد معده و شکم استفاده می شود. و جوشاندن دانه آن با آب ضد اسهال می باشد
عسل براى کسانى که دستگاه گوارش ضعیفى دارند؛ مفید است.
عسل یک ترمیم کننده قوى محسوب مى شود.
عسل در تقویت قلب مؤثر است.
عسل در سالخوردگان نیروى قابل توجهى به وجود مى آورد.
عسل در درمان معده و زخم اثنا عشر عامل مؤثرى شناخته شده.
عسل براى درمان آسم (تنگى نفس) نافع است.
عسل در بیمارى هاى ریوى کمك کننده خوبى است.
عسل به عنوان داروى معالج رماتیسم، نقصان قوه نمو عضلات، و ناراحتى هاى عصبى، شناخته شده است.
عسل به خاطر خاصّیت میکروب کشى اش براى مبتلایان به اسهال مفید است.
از عسل داروهایى مى سازند که براى لطافت و زیبائى پوست و برطرف ساختن چین و چروک ها مؤثّر است.
با عسل داروئى مى سازند که ورم دهان را تسکین مى دهد و نفس را معطّر مى سازد.
عسل در معالجه خشکى پوست، ترک خوردگى،، سوختگى، کروک، نیش هاى دردناک حیوانات، ورم چشم، سرفه نیز مورد استفاده قرار مى گیرد.
بعضى از دانشمندان قرص هایى از شیره گل ها ساخته اند که خواصّى شبیه عسل دارد. مهمترین اثر این قرص ها ازدیاد نیروى جوانى، فعال کردن سلّولها و در نتیجه شادابى و طول عمر است.(1)
به همین دلیل معروف است که فیثاغورث به شاگردان خود توصیه مى کرد:
تا مى توانید عسل و نان بخورید؛ و بقراط مى گفت: اگر مى خواهید عمر طولانى داشته باشید باید عسل بخورید.
منبع بی نویس
- . اوّلین دانشگاه، ج 5، ص 212 تا 290، نشریه طب و دارو و کتب دیگر.