نگار@من

چشم من باز ولي خوابم هنوز
بهر رخسارغزل گونت بيتابم هنوز

مستم از لعل لبت تا به ابد
در پي اين عهد ميمانم هنوز

ديوانه شدم در ره كُوي تو اسير
تا عسيرِ كلبه ي حزن يارم هنوز

آتش افروز است چشمان غزل
عاقبت بر ديده غم دارم هنوز

اي تو كه شهره شهر غزلي
در پي اين شهر بي نامم هنوز

گر بخواهم غزلي بر سر كوي تو زنم
در قطار اين غزل بي قافيه وزنم هنوز

عبد هم مست شده از همه الطاف تو
تا به ابد بهر شفاخانه بيمارم هنوز

دل چیست

لطفا کسی شور غزل های مرا پس دهد...
نه شور عشق که نه ، ....نمی تواند کمی نفس دهد ...

من رهرو شب ها و نغمه ها و غزل های عاشقانه ام
گرچه خفه شده ام ، پر از احساس شاعرانه ام

باید کسی بهانه غزل های شب شود
باید که راه و رسم دلم را بلد شود

شور غزل های عاشقانه ام کجا شدی ؟
ای عشق ، ای نغمه های شبانه ام کجا شدی ؟

من از هر چه گذشته ام و می گذرم برای عشق
دل چیست ؟ جان می سپرسم برای عشق
زنده که نه ، آویخته به دار حکمتم...
صد بار مرده ام و زنده شده ام برای عشق ...

دنیای تاریک

شاعر از دنیا بدون لعل و گوهر می رود
از تمام خلق با باری سبک تر می رود

در دلش سودای وصل دلبران دارد ولی
آخرش از این سرا بی یار و دلبر می رود

شاعری دنیای تاریکیست از وهم و خیال
یک نفر دائم درونت با زمان ور می رود

دوس داری حبس باشی در گذشته تا ابد
حیف اما پای عقل از دل فراتر می رود

شعر رسوا می کند گوینده اش را عاقبت
مثل رازی که به ناگه از دهان در می رود

غم که می آید سراغ شاعران گویی غزل
از درون کاسه ی احساسشان سر می رود

دوشعر نیمه کاره بهونه ای دوباره
چشمای خیس گریون که مثل ابر می باره

حوصله دل نداره همش به فکر یاره
تو این تاریکی و درد اون داره کم میاره

تنهایی همیشه غبار روی شیشه درخت بدون ریشه
با دست رو دست گذاشتن چیزی درست نمی شه

گمشده ی آواره که سر پناه نداره
تو این همه بد نومی (نامی)کویر بی ستاره

غزل سرای تردید هیچ کی صداش رو نشنید
مثل شیشه شکست و هیچ کی این و نفهمید

یه زخمه پینه بسته نمکدون شکسته
خنده سرد و ممتد به عهد های بسته (..................)

یواش یواش جدایی بوسه های گدایی
قدم زدن دوتایی .....حالا دیگه تنهایی

دخترکی قصه فروش

قدم نزن توی سرم قدم نزن پیش چشام
از روزیکه ندیدمت در نمیاد دیگه صدام

ترانه هام کهنه شده فقط دلم غزل می خواد
دخترکی قصه فروش هر شب به خواب من میاد

میاد برام قصه می گه قصه تنهایی شب
هزار شبش تموم شده فقط مونده برام یه شب

آپ کو غم برداشت کرنے کی ضرورت نہیں ہے
کافی کے علاوہ ، وہ تنہائی کی تلخی کو نہیں سمجھ سکتا

رات کے پرسکون کونے میں ، آپ کا ایمان دم توڑ جاتا ہے
اگر آپ خود کو افسوس کا یہ سلسلہ جاری رکھنے کی اجازت دیتے ہیں

یہ سب تباہ کن اور دل دہلا دینے والا ہے
غم کا ایک دھارا گھر میں تنہا نہیں لوٹتا ہے
تیتلی پریمی تجربہ کرنے کے لئے تیار ہے
یہ حکومت کا جنون نہیں ہے

ساحل سمندر کے خانے میں گیند کے ساتھ ہلکی پرواز
باڈا سمندر سے محبت کرنے کا سفر کرتا ہے
آنسو جو بہتے ہیں ، آنسو جو آنکھوں کو بھر دیتے ہیں
جو ہاتھ آپ کو لے جاتا ہے وہ آپ کو گھر لے جاتا ہے

اپنی غلامی اور غم کی فراوانی میں اپنی جگہ بنائیں
مجھ میں اچھی اتحاد کا آلہ بجائیں

تکه ی ابرم چه کنم تشنه ی باران شده ام
عاشق گل های زمین مثل بهاران شده ام

سر براین شانه ی ابران ندهد حال خوشی
دل خوش باریدن و غمخواری خاران شده ام

با ترک خورده ترین لب که نگوید سخنی جز به کویر
محرم اسرار دل تنگ بیابان شده ام

سر به هر کوچه زدن ریختن از پنجره ها
دست به دستان نسیم یار گلستان شده ام

سر به هر خاک زنم محشری از لاله شود
من مقیم حرم قمصر کاشان شده ام

چون مدد می رسدم از نفس روشن آب
پیک ترین قاصد الهام بهاران شده ام

چون که بارید به ایوان دل انگیز غزل
خوش ترین راوی صحرای گل افشان شده ام

در سینه نمی میرد نور و غزل و خورشید
امشب چه می رقصد بر بام غزل ناهید

دل در دل دستی داد در کوچه ی تنهایی
مهتاب در آن کوچه بر دوش دلی بارید

در صبح دل انگیزی بر شانه دل می زد
چشمان پر از شوقش در پنجره می تابید

دیشب گله زلفش با باد همی کردم
عطر خوش آن زلفش در جان و نفس پیچید

چون دید که سرشارم از مشتاقی و مهجوری
از حال خوش صبحش بر حال دلم بخشید

دیدم چمن و گل ها در حال دل آرایی
در پشت لطافت ها پنهان شده می خندید

دانم که گل و بستان شاداب نمی ماند
پرورده ی امیّدم ای مایه ی هر امیّد


دانلود موزیک

به چشمانت که می نگرم
گویی تمام غزل های دنیا عریان شده اند . . .