یافتن پست: #شاد
·
.gif ":خیخ"){kind=icon}
.gif ":پدرام"){kind=icon}
حسام
همه چیز رو بی‌نقص و پرفکت میخوایم، در عین حال هیچ شکری هم در راستای این هدف نمیخوریم. به فرد مبتلا به این اختلال در علم روانشناسی میگن «کمال گرای گشاد 
»
»
.gif ":پاره"){kind=icon}
pedram
همیشه گفتم بازم میگم:
اگر ی رفیق بدی کنه و منجر ب کات بشه اونی ک بدی کرده ضرر کرده چون ی دوست خوب رو از دست داده ک کل دنیارو بگرده نمیتونه لنگشو پیدا کنه و اونی ک بد شده بهش سود میکنه چون ی بدی ازش برای همه ی زندگیش دور شده .
اگر من بدی کردم سود ببرین برای کل زندگیتون
همیشه گفتم بازم میگم:
اگر ی رفیق بدی کنه و منجر ب کات بشه اونی ک بدی کرده ضرر کرده چون ی دوست خوب رو از دست داده ک کل دنیارو بگرده نمیتونه لنگشو پیدا کنه و اونی ک بد شده بهش سود میکنه چون ی بدی ازش برای همه ی زندگیش دور شده .
اگر من بدی کردم سود ببرین برای کل زندگیتون
حسام
📚به طور کلی حسد از اجتماعِ دو صفت است در انسان: یکی «نقص» و دیگری «ضعف».
شخص حسود اگر فرض شود فاقد آن چیزی که به آن [حسد] دارد نباشد، حسد نمی‌ورزد و لهذا اگر خودش فکر کند و عقل خود را به کار اندازد و خودش را ده درجه بالاتر و دارنده‌تر از شخص محسود فرض کند می‌بیند در آن صورت اهمیتی به محسود نمی‌دهد و این دلیل بر این است که «نقص» او سبب حسد او شده؛ و چون ضعیف است در خود آن قدرت را نمی‌بیند که او هم از راهش وارد شود و کام خود را از روزگار بگیرد و پله‌های زندگی را یک به یک بالا رود، آرزو می‌کند پس دگری از پله بیفتد و پایش بشکند، و بالاخره در خود آن همت را نمی‌بیند که از طرف، جلوتر و بالاتر رود، آرزو می‌کند پس او به عقب برگردد و به زمین بیفتد.
از این جهت اشخاص قوی وقتی می‌شنوند که فلان شخص به فلان مقام رسید شادمان می‌شوند و می‌فهمند پس می‌شود به آن مقام رسید.
📒 استاد مطهری، حکمت‌ها و اندرزها، ج۲، ص۱۴۱
شخص حسود اگر فرض شود فاقد آن چیزی که به آن [حسد] دارد نباشد، حسد نمی‌ورزد و لهذا اگر خودش فکر کند و عقل خود را به کار اندازد و خودش را ده درجه بالاتر و دارنده‌تر از شخص محسود فرض کند می‌بیند در آن صورت اهمیتی به محسود نمی‌دهد و این دلیل بر این است که «نقص» او سبب حسد او شده؛ و چون ضعیف است در خود آن قدرت را نمی‌بیند که او هم از راهش وارد شود و کام خود را از روزگار بگیرد و پله‌های زندگی را یک به یک بالا رود، آرزو می‌کند پس دگری از پله بیفتد و پایش بشکند، و بالاخره در خود آن همت را نمی‌بیند که از طرف، جلوتر و بالاتر رود، آرزو می‌کند پس او به عقب برگردد و به زمین بیفتد.
از این جهت اشخاص قوی وقتی می‌شنوند که فلان شخص به فلان مقام رسید شادمان می‌شوند و می‌فهمند پس می‌شود به آن مقام رسید.
📒 استاد مطهری، حکمت‌ها و اندرزها، ج۲، ص۱۴۱
.gif ":جر"){kind=icon}
بهار
به نظر من غم خیلی هم چیز خوبیه! اصلا نیازه آدمی هستش. گاهی انسان نیاز به گریستن داره، نیاز داره یه گوشه بشینه و زانوی غم بغل بگیره و زار زار گریه کنه! بعدشم یه آهی بکشه و آخیشی بگه و از ته دل بگه سبک شدما..
نماز یکشنبه رو بخونین ،خوب میشین