لب شيرين تو هم قوت بود هم يــاقوت...
خـــــال گيراي تـــو هم دام بود هم دانه

بگو چگونه بمیرمت
که این‌گونه در من نفس می‌کشی ..
بگو چگونه وابسته‌ی بودنت نباشم
که این‌گونه زندگی‌ام را
با من قدم می‌زنی
و خنده‌ات را بیخ گوشم جا می‌گذاری ..
بگو چگونه در #تـــــو حبس نباشم
که این‌گونه در من جاری هستی ..
#تـــو بگو چگونه
ترسِ از دست دادنت را
نداشته باشم
که این‌گونه با #تــــو حالم خوب است ...

به نفس های تـــو بند است مرا هر نفــســی ،، ســـایه ات کـــم نشـود حضــــرت یــاااااار

خــــــــــدایا . . .
از تو چه پنهـــان …؟
کســــــــی را هــــم قــــــــد تـــو دوستـــــــ دارم . . .!

.

.

.

گاهی دلـــم می خواد یکی ازم اجازه بخواد کــه بیاد تـــو تنهاییم و من اجازه ندم
و اون بی تفاوت بــه مخالفتم بیاد تـــو و آروم بغلــم کنه و بگه :
مگــه من مردم کــه تـــو تنها بمونی ...

انسان ها عموما دو دسته اند :
تـــو و بقیــــه . . .

‌‏بين هجوم اينهمه تصوير رنگ رنگ
تنهـا نگـاه «تـــوسـت»
كه در قاب ميزنم...!

حـــــــرف بـــــزن...



صدایت را دوست دارم



بگو... فقط بگو



چــه فـــرق دارد

از مـــن ، از تـــو



از بــــاران



در آغــوشــم بــگــیــر و در گــوشــم
از مـــانـــدن بــگـــو



از دوستت دارم هایی بگو که از شنیدنش دلم بریزد !!
گـــونـــه هــای خــجــالــتــی یــم رنــگ بــگــیــرد



از دلبری چشمهایت بگو که چگونه دلم را هوایی کرده
از هــرچــه خــودت مــیــخــواهـی



از خـــودت بـــگـــو

چـــه فــرق دارد از چـــه
فـــقــــط بـــگــــو
حـــرف بـــزن
عاشقانه صدایت را دوست دارم...

آدم هـا مـی آینـد

زنـدگـی مـی کننـد

مـی میـرنـد و مـی رونـد …

امـا فـاجعــہ ی زنـدگـے تــو

آטּ هـنگـامـ آغـاز مـے شـود کــہ آدمـی مـے رود امــا نـمـے میـرد!

مــے مـــانــد

و نبـودنـشـ در بـودن تـو

چنـاטּ تــہ نـشیـن مـے شـود

کــہ تـــو مـے میـرے!!

درد دارد !
وقتـــی مـی رود …
و همــه مــی گــویند : دوستتــــــ نداشتـــــ …
و تـــو نمــی تـــوانـی بــه همــه ثـــابتــــ کنـــی
کــه هـــر شبـــــــ بــا عـــاشقـــانه هــایـش خـــوابتـــــ مــی کــرد !!

فکــری برای جمعــه ی بعدی نمیکنی...؟
دیگــــر نفـَس بـــدون تـــو بالا نمیـــرود

باشـد بـــرو بـعــد از تـــو هـم مـن می تـوانـم

سـرشـار از عـشـق و پــر از شـادی بـمـانــم،



این اشک ها از شـوق یک فصل جدیـد است

دارم تـــو را از چـشـم هـایــم می تــکــانــم



حـالا رهـایــم از تـــو می خـواهــم از امــروز

قــدر تـمــام لـحـظـه هـایــم را بـدانــم



بــیـــزار بــودم از بـه امــیــد تــو بــودن

ایـنـکـه تــو مجـبـورم کـنـی شـاعـر بـمـانـم



یـادت می آیـد حـرف شـیـریـنـم تــو بـودی

مـثـل شکـر حـل می شدی در استکانـم؟



دیـدی چـگـونـه روی لـب هایـم تـرک خورد

شعـری که می شد از تـه قـلـبـم بخوانـم؟



بـاشـد بــرو حـالا کـه احـسـاسـی نـداری

بـاشـد بـرو بـعـد از تــو هـم مـن می توانـم ...





شیرین خسروی