مگر من چند نفرم،
که این همه تو ،
هر شب
هجوم می آوری
بر سرم ...؟!

#سید_طه_صداقت

از زیر پرتقال ها که رد می شدی نگاهت کردم ..
انگار هرکدام خودشان را می کشیدند...
به شاخه های خشک...
و پوستشان را خراش می دادند ...
که عطرشان به مشامت برسد ...
و تو از خوشحالی چشم هایت را ببندی...
بعد نَخل ها سر خم می کردند ...
که آفتاب روی آرامشت نتابد ...
و باران هلالِ صورتت را تَر نکند....
آنوقت شبنم ها می آمدند ...
و سنجاقک ها بال می زدند...
و من که دورتر ایستاده بودم ...
زندگی را می دیدم ...
که فقط همان چندلحظه به جریان افتاده بود...



#سید_طه_صداقت

هميشه می گفت...
«تو ستاره آسمانِ منى» ...
می گفتم «من آسمانِ ستاره توام ؛ ...
ستاره آرزو هات...
خيال هات ، در من است»
مي گفت «نه ، ستاره دست نيافتني تر است
آسمان همه جا روي سر آدم پيداست ...
اما ستاره خيلي وقت ها مي رود لاي ابر ها ...
نمي شود پيداش كرد...
ستاره كه باشي هميشه قدرت را مي دانم...
مي گفتم «من آسمانِ ستاره توام» می خنديد.
وقتي كه رفت فهميدم ستاره دست نيافتني تر است،
حالا هر شب ، لاى ابرها می گردم ...
تا پيدایش كنم و بگويم
«ستاره دست نيافتني تر بود ، حق با خودت است »



#سید_طه_صداقت

تُ پاییزی،
آمدنت گرم ،
ماندنت معتدل،
و رفتنت سرد بود...


#سید_طه_صداقت

‏‌‎حکایت ما شدن من و تُ
‏‌‎حکایت شب است و روز
‏‌‎دو محالِ وابسته ...



#سید_طه_صداقت

از جنسِ منی #اسفند؛
نه گذشته ات #زمستان
تو را می خواهد ،
نه آینده ات #بهار ،
در آغوشت خواهد گرفت...

#سید_طه_صداقت
#تب_شاعری