maryam
كاش مى فهميدى....
آدم از يك جا به بعد كنار مى كشد
اهلى خودش مى شود
مگر يك آدم
چقدر مى تواند مهربان باشد
و تو هى
سيلى بزنى به احساسش...
حسام
دو توصیه مهم برای ازدواج: 💑
1- قبل از ازدواج خيلى خوب فكر كنيد
2- بعد از ازدواج ديگه اصلا فكر نكنيد
چون اگر به توصيه اول خوب توجه ميكردى الان كارت به اينجا نميكشيد
سرتو بنداز پایين زندگيتو بكن ديگه اتفاقيه كه افتاده
مآه
تو سرگرمِ رقص بودى ،
من سرم گرمِ تو
تنت كمانچه ىِ غم بود.
در دستانِ من
سينهات خيسِ اشك
تو دل بُرده بودى
من را اما جا گذاشته بودى
جايى ميانِ يك بغض...
صداىِ كمانچه ميانهىِ رقص تو
و دستهاى من
به عمقِ زلالِ رودخانهاى مىماند
كه مىشود سرخ سنگ هاىِ صيقلىاش را شمرد
و
زلال شد...
كاش اين بغض امانام دهد
به آرامش
به يك نفس عميق
به يك فرياد
به يك دوستت دارم با صداى بلند.
من سرم گرمِ تو بود
مست ِ شنا بر حرير دامنت
غرق شده
در آبى رودخانهىِ صدات
حالا
تنها سرخ سنگِ صيقلىام بر كنارهىِ رود
با دست هات بردار مرا
كه بَر دارم
و پرتاب ام كن تا دورها و دورها...
تا جايى كه يادمان نيايد
يك روز چشم هامان بى قرار شد
و
يك صبح قرار گذاشتيم
و
براىِ يك عُمر در ميانه هاىِ آغوش و باد
عاشق شديم
تو نوشتى دستهايم را بگير
اصلا براىِ تو
و من براىِ هميشه سرم گرم تو شد.
مهاجر
شكست خورده ترين قبر بى نشانه منم
جدا و دل زده و خسته از زمانه منم
اگر تو يار ندارى به يادها هستى
اگر تو شعله ور از غم شدى زبانه منم
رهايى تو كجا و غم رهايى من
تو گير يك گرهى و هزار شانه منم
براى آنكه جدا مانده عاشقانه نخوان
تكان دهنده ترين شعر عاشقانه منم
اگر تو گاه به گاهى حماقتى كردى
رئيس مكتب افكار احمقانه منم
براى من كه پرم از فراق قصه نگو
اگر كتاب تو باشى كتابخانه منم
دواى درد تو اغوش گرم همدرديست
آهاى موى پريشان بيا كه شانه منم
مهاجر
یکی از تابلوهای قرآنی که سزاوار است همیشه انسان در مشکلات متوجه آن باشد این است: «وَمَا أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ» و هر بدى به تو رسد از خود توست. (نساء، ۷۹)
معادلهاش را به دست بیاورد و ببیند چه شد؟ روایات حول این موضوع هم کم نیست.
یکی از تابلوهای دیگر اینکه «إِنَّ اللَّـهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَـكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» خدا به مردم هيچ ستمى نمىكند، ليكن مردم به خودشان ستم مىكنند. (یونس، ۴۴)
آیت الله ناصری
aliaga
قيلَ لِمحَـمَدِ بْنِ عَلىٍّ الْباقِرِ عليه السلام : كَيْفَ اَصْبَحْتَ؟ قالَ: اَصْبَحْنا غَرْقى فِى الْنِـعْمَةِ، مَوْفُورينَ بِالذُّنُوبِ، يَتَحَبَّبُ اِلَيْنا اِلــهُنا بِالنِّـعَمِ، وَ نَتَـمَقَّـتُ اِلَيْهِ بِالْمَـعاصى، وَ نَحْنُ نَفْتَقِرُ اِلَيْهِ، وَ هُوَ غَـنىٌّ عَـنّا
به امام باقر عليه السلام گفته شد: چگونه صبح كردى؟ فرمود: صبح كرديم در حالى كه غرق در نعمت هستيم، گناهان فراوان است، معبود ما با نعمتها به ما اظهار دوستى مى كند، و ما با نافرمانى نسبت به او دشمنى مى كنيم، ما به او نيازمنديم و او از ما بى نياز است
مآه
سخت ترین نبردى که باید در آن بجنگى ، نبردیست میانِ آنچه حس میکنى و آنچه میدانی...
خانوم میم
🌱
آدم بايد يكيو داشته باشه
مثل شمس لنگرودى
بهش بگه:
"وقتى در من نگاه ميكنى
زخمهاى من آرام ميگیرند..."