تو پنهان کن خودت را در میان نقطه ها اما!!!
بدان من دوستت دارم
سه تا نقطه
به این معنا :
که تا هستم
که تا هستی
که تا هستند عاشق ها
شوم مست از لب لعلت
"اَدرکأساٌ و ناولَها"...
بدان من دوستت دارم
سه تا نقطه
به این معنا :
که تا هستم
که تا هستی
که تا هستند عاشق ها
شوم مست از لب لعلت
"اَدرکأساٌ و ناولَها"...
کاربران گروه
نمایش همه
مدیران گروه
برچسب‌های کاربری
سه نقطه های دلم ...
گروه عمومی · 22 کاربر · 2131 پستارسالهای سه نقطه های دلم ...
تصویرها
نمایش:
wolf
روزگاری غم برایم
هیچ معنایی نداشت ...
آمد و غم را برایم
خوب معنا کرد و رفت ...
#سمانه_میرزایی
دانلود موزیک
هیچ معنایی نداشت ...
آمد و غم را برایم
خوب معنا کرد و رفت ...
#سمانه_میرزایی
دانلود موزیک
سکوت شب
اشک رازیست
لبخند رازیست
عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی…
من درد مشترکم
مرا فریاد کن
لبخند رازیست
عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی…
من درد مشترکم
مرا فریاد کن
wolf
آه، ای شباهت دور!
ای چشم های مغرور !
این روزها که جرأت دیوانگی کم است
بگذار باز هم به تو برگردم !
#قیصرامین_پور
ای چشم های مغرور !
این روزها که جرأت دیوانگی کم است
بگذار باز هم به تو برگردم !
#قیصرامین_پور
سکوت شب
تو که می‌دانی، همه ندانند، لااقل تو که می‌دانی!
من می‌توانم از طنین یکی ترانه‌ی ساده
گریه بچینم.
من شاعرترینم!
تو که می‌دانی، همه ندانند، لااقل تو که می‌دانی!
من می‌توانم از اندامِ استعاره، حتی
پیراهنی برای
بابونه و ارغنون بدوزم.
من شاعرترینم!
تو که می‌دانی، همه ندانند، لااقل تو که می‌دانی!
من می‌توانم از آوایِ مبهم واژه
سطوری از دفاتر دریا بیاورم.
من شاعرترینم.
اما همه نمی‌دانند!
اما زبانِ ستاره، همین گفتگوی کوچه و آدمی‌ست.
اما زبان ساده‌ی ما، همین تکلم یقین و یگانگی‌ست.
مگر زلالی آب از برهنگی باران نیست؟
تو که می‌دانی! بیا کمی شبیه باران باشیم.
سيد علي صالحي
من می‌توانم از طنین یکی ترانه‌ی ساده
گریه بچینم.
من شاعرترینم!
تو که می‌دانی، همه ندانند، لااقل تو که می‌دانی!
من می‌توانم از اندامِ استعاره، حتی
پیراهنی برای
بابونه و ارغنون بدوزم.
من شاعرترینم!
تو که می‌دانی، همه ندانند، لااقل تو که می‌دانی!
من می‌توانم از آوایِ مبهم واژه
سطوری از دفاتر دریا بیاورم.
من شاعرترینم.
اما همه نمی‌دانند!
اما زبانِ ستاره، همین گفتگوی کوچه و آدمی‌ست.
اما زبان ساده‌ی ما، همین تکلم یقین و یگانگی‌ست.
مگر زلالی آب از برهنگی باران نیست؟
تو که می‌دانی! بیا کمی شبیه باران باشیم.
سيد علي صالحي
