🥰

تو از بلندی ایوان به باغ می نگری
درخت ها و چمن ها و شمعدانی ها
به آن ترنم شیرین به آن تبسم مهر
به آن نگاه پر از آفتاب می نگرند

ببین
تمام گنجشکان
که درنبودن تو
مرا به باد ملامت گرفته اند
ترا به نام صدا می کنند

با مطلع ابروی تو هوش از سر من رفت
پیداست که بیت الغزل چشم تو چون است

#غریبه

که چه دردی دارد
که بفهمی ؛ نفست سرد شده
که چه زخمی دارد
که ببینی ؛ از سر پیدائی باد
طوفان شده و
درد

سر آغاز شده
و ؛ چه دردی و چه زخمی دارد
که بدانی ؛ همین بس
جهانم ؛ چه تفهیم شده ...

شاعر – دیوانه


به هر که بگو
هر چه می خواهد صدایم کند
دست به گریبان که فرو کنم

اما از تو چه پنهان
لکنتم از شوق است و اندکی
هراس

نکند این همه خوابی باشد و
دستم از نور و ستاره تهی برگردد ؟

به گمانم اما
اخگری که به دامنم افتاد
از جنس طور بود
اگر نه به استخوانم نمی گرفت

حالا بگو به هر که : هر چه می خواهد
صدایم کند

#ارغوان-آبی

لبریزم می کنی از ترانه
سرشارت می کنم از غرور

دو دل دست می گشایی و
یک دل

می فشرم دست هایت را
می رویم

تا نشانی
ارغوانی ابری و
آبی
بر می گردیم

چون هستی عطار درین راه حجاب است
از هستی عطار به یکبار بریدیم
[لینک]

صد خواب ‌ناز تشنه ضبط‌ حواس توست
بر خویش غنچه‌ گرد و لحاف بهار پیچ

امشب آهسته دلم می گیرد
چون که انگاره ی افکار دلم سست از ادراک خداست
فهم ساکت شدن عمدی و بینای خدا سنگین است

آن روزهای خوب که دیدیم ،خواب بود

خوابم پرید و خاطره هـا درگلو شکست

ما و حدیث عشق تو --












کانها حکایت است

من و خیال تو شبها و کنج خانه خویش

سرود بیخودی و آه عاشقانه خویش