دل در جوشش ناب عرفه، وضو میگيرد و در صحرای تفتيده عرفات، جاری میشود.
آن جا كه ايوان هزار نقش خداشناسی است.
لب ها ،ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و
چشم ها ،امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند.
دل، بيقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شده است.
پنجره باران خورده چشم ها از ضريح اجابت، تصوير میدهد و اين صحرای عرفات است كه با كلمات روح بخش دعای امام حسين (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش میكند.
اشک و زمزمه ما را نيز بپذير، ای خدای عرفه!
التماس دعا دوستان مهربانم....
اینا را می گن نقد منصفانه و دلسورانه
خوبه معنی انصاف و دلسوزی هم فهمیدیم
بیا الان ۵ دقیقه صحبت کردن 100 بار گفتن دولت سایه
ناراحتی جمع کن برو
دمش گرم کارشناسه ...چه قدر شبیه من حرف زد