ممنون. چشاتون خوشگل می بینن.

بسیاااااااااااار عااااااااااااالی بووووووووود لاااااااااااااایک

زیبااا

مبااااااااااااااااالکهی" title="ی" />

خوش برگشتین

ماهم جزء همون کاربر با مراما محسوب میشیم

متاسفانه چه در فضای حقیقی و چه مجازی، افراد بسیاری به ما مراجعه کرده که مشهود است از بیماری وسواس رنج می‌برند و با پافشاری بر برخی از مسائل، حتی کار را به جایی می‌رسانند که حقایق بسیاری را در شریعت، انکار می‌کنند؛ غافل از اینکه با این رویّه، نه تنها ایمان خود را نابود کرده بلکه مشکلات متعدد دنیوی نیز برای خود و یا اطرافیانشان فراهم می‌آورند.
وسواس را در یک نگاه می‌توان نوعی توجّه خاص و افراط گونه به یک محتوا دانست که در ذهن و یا عمل، انسان را دچار مشکلات متعددی می‌سازد؛ در این زمینه مقالات متعددی نوشته شده و قصد تکرار آنها را نداریم اما به صورت خاص، مطلبی از مرحوم کاشف الغطاء در مورد آثار و نتایج این مسئله وجود دارد که علی‌رغم جامعیت، کمتر به آن اشاره مستقیمی شده است لذا در اینجا کلام ایشان را نقل می‌کنیم تا شاید تلنگری باشد برای آنان که به وسواس توجه می‌کنند. ایشان می‌فرماید:
«وسواسی که در سوره ی ناس، پروردگار به استعاذه از آن امر نمود عبارت است از حالتی در انسان که مانع ثُبات و اطمینان می شود و مانند جنون است و اقسام مختلفی دارد و منشأ آن غلبه‌ی وَهم و اضطراب فکر است... وسواس از صفات مذمومه‌ای است که عقل و شرع آن را ممنوع شمرده‌اند و با اینکه خود، ذاتاً قبیح است عامل مفاسد عظیمی است:
از جمله ی این مفاسد این است که:
1ـ چون وسواسی عقیده دارد فعل خودش درست و فعل بقیه خطاست، چه بسا این فکر منجر به انکار ضروریات دین یا مذهب شود.
2ـ وسواس، موجب ذمّ و طعن نسبت به افعال سیّد اُمّت و افعال جمیع ائمه (علیهم السلام) می گردد؛ و این دو مفسده، خود قاضی هستند به خروج وسواسی از ایمان.
3ـ چون وسواسی حکم مثلاً به وجوب یا ندب(خوبی) فعل خود می کند، این تشریع در دین و دخول در زمره‌ی اهل معصیت است.
4ـ وسواس، غالباً لازمه اش سوء ظن به مسلمین است، تا جایی که حتی به علمای عامل، سوء ظن پیدا می کند و حکم به نجاست آنها و بطلان عبادت آنها می نماید.
5 ـ برای وسواسی هیچ عزم و نیتی در هیچ عمل خاصی حاصل نمی شود؛ زیرا تکرار عبادت یا معامله، موجب عدم صحت عزم و نیت می شود.
6 ـ گاهی آن قدر یک عمل را در نماز تکرار می کند که منجر به دخول در فعل یا قول کثیر در نماز شده و صورت نماز را از بین می برد؛ یا این که گفتارش با این که قرآن یا ذکر است اما کلام انسان محسوب می شود، چون به علت این که منشأ وسواس دارد، نهی متوجه آن شده است.
7ـ در بسیاری از مواقع، حرکاتی که از وسواسی صادر می شود صورت عبادت را به هم می زند.
8 ـ در بسیاری از مواقع وسواسی جرأت بر معاصی پیدا می کند؛ چون واجبات را از زمان خود به تأخیر می اندازند، زیرا اشتغالش به مقدمات، طولانی است؛ یا این که در وقت شک می کند.
9ـ وسواس، وسواسی را مبتلا می کند به اسراف در مصرف آب.
10ـ گاه وسواسی بدن خود را بیمار می کند؛ یا به دلیل کثرت برخورد با آب یا دلائل دیگر.
11ـ وسواسی، شیطان را عبادت می کند یا این که او را در عبادت خداوند شریک می گرداند.
12ـ وسواسی، به خاطر وسواسش از اخلاص در عبودیت حق تعالی و تدبّر در معانی قرآنیه و غیر قرآنیه محروم می شود.»[1]
برای درمان این مشکل، مقالات و راهکارهای متعددی بیان شده که جویندگان حق می‌توانند به آن مراجعه داشته باشند منتها می‌توان تمامی آنها را در این جمله مختصر کرد که راه درمان این معضل «عدم توجه شخص وسواسی به افکارش» است.[2]

پی‌نوشت:
[1] کشف الغطاء عن مبهمات الشریعه الغراء (ط - الحدیثه) ص 310؛ المقصد الحادی عشر
[2] برای مطالعه بیشتر می‌توانید به این مطلب نیز مراجعه داشته باشید: براي معالجة وسواس فكري چه توصيه‌هايي به بنده داريد؟

سخنان حكمت آميز حضرت امام جعفر صادق (عليه السلام)
‏ كلمات قصارامام صادق (ع)
در كتاب "مجموعه شهيد اول (ره)" از امام صادق (ع) روايت شده است كه فرمودند:

1- طلبتُ الجنة، فوجدتها فى السخاء شت را جستجو نمودم، پس آن را در بخشندگى و جوانمردى يافتم.

2- و طلبتُ العافية، فوجدتها فى العزلة: و تندرستى و رستگارى را جستجو نمودم، پس آن را در گوشه‏گيرى (مثبت و سازنده) يافتم.

3- و طلبت ثقل الميزان، فوجدته فى شهادة »ان لا اله الا الله و محمد رسول الله»:
و سنگينى ترازوى اعمال را جستجو نمودم، پس آن را در گواهى به يگانگى خدا تعالى و رسالت حضرت محمد (ص) يافتم.

4- و طلبت السرعة فى الدخول الى الجنة، فوجدتها فى العمل لله تعالى: سرعت در ورد به بهشت را جستجو نمودم، پس آن را در كار خالصانه براى خداى تعالى يافتم.

5- و طلبتُ حب الموت، فوجدته فى تقديم المال لوجه الله:و دوست داشتن مرگ را جستجو نمودم، پس آن را در پيش فرستادن ثروت (انفاق) براى خشنودى خدا يافتم.
برگ عيشى به گور خويش فرست كس نيارد ز پس، تو پيش فرست .
6- و طلبت حلاوة العبادة، فوجدتها فى ترك المعصية: و شيرينى عبادت را جستجو نمودم، پس آن را در ترك گناه يافتم.

7- و طلبت رقة القلب، فوجدتها فى الجوع و العطش: و رقت (نرمى) قلب را جستجو نمودم، پس آن را در گرسنگى و تشنگى (روزه) يافتم.

8- و طلبت نور القلب، فوجدته فى التفكر و البكاء: و روشنى قلب را جستجو نمودم، پس آن را در انديشيدن و گريستن يافتم.

9- و طلبت الجواز على الصراط، فوجدته فى الصدقة: و (آسانى) عبور بر صراط را جستجو نمودم، پس آن را در صدقه يافتم.

10- و طلبت نور الوجه، فوجدته فى صلاة الليل: و روشنى رخسار را جستجو نمودم، پس آن را در نماز شب يافتم.

11- و طلبت فضل الجهاد، فوجدته فى الكسب للعيال: و فضيلت جهاد را جستجو نمودم، پس آن را در به دست آوردن هزينه زندگى زن و فرزند يافتم.

12- و طلبت حدب الله عزوجل، فوجدته فى بغض اهل المعاصى: و دوستى خداى تعالى را جستجو كردم، پس آن را در دشمنى با گنهكاران يافتم.

13- و طلبت الرئاسة، فوجدتها فى النصيحة لعبادالله: و سرورى و بزرگى را جستجو نمودم، پس آن را در خيرخواهى براى بندگان خدا يافتم.

14- و طلبت فراغ القلب، فوجدته فى قلة المال: و آسايش قلب را جستجو نمودم، پس آن را در كمى ثروت يافتم.

15- و طلبت عزائم الامور، فوجدتها فى الصبر :و كارهاى پر ارزش را جستجو نمودم، پس آن را در شكيبايى يافتم.

16- و طلبت الشرف، فوجدته فى العلم: و بلندى قدر و حسب را جستجو نمودم، پس آن را در دانش يافتم.

17- و طلبت العبادة فوجدتها فى الورع: و عبادت در جستجو نمودم، پس آن را در پرهيزكار يافتم .

18- و طلبت الراحة، فوجوتها فى الزهد:و آسايش را جستجو نمودم، پس آن را در پارسايى يافتم.

19- و طلبت الرفعة، فوجدتها فى التواضع: برترى و بزرگوارى را جستجو نمودم، پس آن را در فروتنى يافتم.

20- و طلبت العز، فوجدته فى الصدق: و عزت (ارجمندى) را جستجو نمودم، پس آن را در راستى و درستى يافتم.

21- و طلبت الذلة، فوجدتها فى الصوم: و نرمى و فروتنى را جستجو نمودم، پس آن را در روزه يافتم.

22- و طلبت الغنى، فوجدته فى القناعة: و توانگرى را جستجو نمودم، پس آن را در قناعت يافتم.
قناعت توانگر كند مرد را خبر كن حريص جهانگرد را
23- و طلبت الانس، فوجدته فى قرائة القرآن: و آرامش و همدمى را جستجو نمودم، پس آن را در خواندن قرآن يافتم.

24- و طلبت صحبة الناس، فوجدتها فى حسن الخلق: و همراهى و گفتگوى با مردم را جستجو نمودم، پس آن را در خوشخويى يافتم.

25- و طلبت رضى الله، فوجدته فى برالوالدين: و خوشنودى خدا تعالى را جستجو نمودم، پس آن را در نيكى به پدر و مادر يافتم.(1)

2. اندرزهاى دهگانه
مردى از امام صادق (ع) اندرزى درخواست نمود! آن حضرت به او فرمودند:

1- اگر خداى تعالى روزى را به عهده گرفته است غصه خوردنت براى چيست؟!

2- اگر روزى تقسيم شده است، حرص و آز براى چيست؟!

3- و اگر سنجش (در قيامت) حق است، پس ثروت اندوزى براى چيست؟!

4- و اگر عوض دادن خداى تعالى حق است، پس بخل ورزيدن براى چيست؟!

5- و اگر كيفر الهى آتش دوزخ است، پس گناه براى چيست؟!

6- و اگر مرگ حق است، پس شادمانى براى چيست؟!

7- و اگر (كارنامه) اعمال بر خدا عرضه مى‏شود، پس فريب براى چيست؟!

8- و اگر گذر كردن بر صراط حق است، پس خودپسندى براى چيست؟!

9- و اگر تمام چيزها به قضا و قدر است، پس اندوه براى چيست؟!

10- و اگر دنيا ناپايدار است، پس اعتماد و آرامش به آن براى چيست؟!(2)

پى نوشتها:
1- مستدرك الوسائل ، ج 12، ص 173 - 174، ح 13810.
2- - خصال صدوق ، ج 2، ص 450.

سخنان حكمت ‏آميز، ترجمه و تحقيق ولى فاطمى

استاد_پناهیان:

:small_blue_diamond: اگر می‌خواهی نماز باحال بخوانی، باید دو برابرش زندگی‌ات بانشاط باشد
:small_blue_diamond: کسی که در زندگی نشاط ندارد، مطمئن باش نمازش هم خراب است و زیاد بدرد نمی‌خورد!
:small_blue_diamond: امام باقر‌(ع): کسی که در زندگی دنیایی‌اش کسل باشد، در ارتباط با امر آخرت و کارهای بندگی خدا، کسالتش بیشتر است! تو که حالِ زندگی نداری، ‌چطور می‌خواهی حال بندگی پیدا کنی؟!
:small_blue_diamond: بندگی پرشور و با لذت مال کسی است که در زندگی‌اش خیلی از خدا بُرده و کیف کرده! کسی که خیلی خدا در زندگی به او حال داده است! او می‌گوید: «خدایا ممنونتم! تو عالی هستی، دورت بگردم، فدایت بشوم...»
:small_blue_diamond: عبادت شاکرانه که بهترین نوع عبادت است، یعنی عبادت برآمده از نشاط در زندگی
:small_blue_diamond: «حال خوش معنوی» با «نشاط در زندگی» چه ارتباطی دارد؟ اگر می‌خواهی «حال خوش معنوی» پیدا کنی، باید «نشاط در زندگی» داشته باشی
:small_blue_diamond: شما چرا نمازت خوب نیست؟ برای اینکه در زندگی، حالت خوب نیست! «تو در برون چه کردی که درون خانه‌ آیی؟!»
:small_blue_diamond: هرکسی عاشق عبادت است، برود زندگی‌اش را درست کند، و کاری کند که از زندگی‌اش لذت ببرد، و الا مزۀ عبادت را نمی‌چشد!
:small_blue_diamond: بعضی‌ها وقتی نماز می‌خوانند، بیشتر با خدا دعوای‌شان می‌شود. می‌دانید چرا؟

oint_left: ادامه در: telegram.me/Panahian_text/18