پارسال تم تفلد هایی که واستون گرفتم شهرای شما بود امسال تم عکس برگردون هامه

بیچاره خواهرای بزرگتر.

کارت کارت
میگم ازون فال کارتا داذی؟ بلدی؟

درجواب :Elham

الان هادی میاد پستو حذف مکنه

بین قطاب و گز و نقل محلی ساده است

حدس اینکه طعم لب های تو چندم می شود 
روزها رد می‌شود، چشمت شرابی کهنه‌تر

پلکهایت کم کَمک تبدیل به خُم می‌شود
هر کجا ساکن شوی در نقشه، مانند شمال

جمعیت آنجا گرفتار تراکم می‌شود

چشم بسته، هر کسی بویت کند توی سرش

باغهای پرگُلِ قمصر تجسم می‌شود 

ماه را جای تو می گیرم نمی دانم چرا

اینقدر این روزها سوءتفاهم می شود! 

دود کن اسپند را، چشم حسود از دیدنت

شورِ شور، اصلا دو تا دریاچه‌ی قم می‌شود

وقتِ شرعی، لطف کن از پیش مسجد رد نشو

موجبات سستیِ ایمان مردم می‌شود

وسوسه یعنی تو ! شالیزار هم یعنی بهشت

بیخودی آدم دچار سیب و گندم می شود...

"ریحان" اثر زیاد کننده ترشح شیر دارد و از زمانهای قدیم برای زیاد کردن شیر زنان از آن استفاده می کردند.

تخم ریحان وقتی در آب ریخته می شود لعابی می دهد که از آن برای نرم کردن سینه، رفع ورم کلیه و غیره استفاده می شود، و چون در عین حال معطر است از آنها در شربتها به نام تخم شربتی استفاده می کنند، ریحان به افزایش اشتها کمک می کند و در هضم مؤثر است.(1)

یکی دیگر از فواید ریحان این است که دماغ را باز می کند و عصاره آن با شیر برای درمان زکام و درد سینه و سرفه به کار می رود.

مزمزۀ جوشاندۀ غلیظ ریحان و جویدن آن جهت رفع آفت دهان مفید است و بو کردن آن سودمند و همچنین برای رفع سر درد مفید است و اگر سوار هواپیما یا کشتی می شوید در صورتی که حالتان به هم می خورد و دچار سر درد و دل پیچه می شوید ریحان را بو کنید دیگر دچار آن نمی شوید.

همچنین میکروب وبا را دفع می کند و بوی آن مگس و پشه را فراری می دهد، خوردن بذر ریحان مقاومت بدن را زیاد می کند، ریحان دارای ویتامین K و برای دماغ و بواسیر خونی سودبخش می باشد، و همچنین جهت از بین بردن بوی بد زیر بغل نیز مفید است.

برگ و تخم ریحان روده ها را قوت می دهد و مالیدن آب آن بر پایی که چون پای فیل کلفت شده علاج است.(1)

ریحان برای رفع خستگی و بی حالی بدن و تقویت آن مفید است و برای رفع تبخال و بیماریهای عفونی در اطراف لبه دهان و برای تقویت قلب، تقویت عضلات بدن، تقویت معده و تقویت حافظه سفارش می شود و همچنین برای رفع مرض صرع و برای رفع بی خوابی تجویز می شودحضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند: « "ریحان" سبزی پیغمبران است و بدانید که هشت خاصیت در آن موجود است، غذا را گوارا می کند، منفذها را باز می کند، دهان و آروق را خوشبو می کند، اشتها به غذا را افزایش می دهد، مرض را از بین می برد، از بیماری جذام شخص را ایمن می کند

و بالاخره موقعی که در شکم آدمی قرار گرفت همه امراض را ریشه کن می کند.»(2)

اگر قبل از غذا و بعد از غذا ریحان بخورید دیگر نگران بیماری نباشید،

- خرفه اختلالات رحمی و خونریزی های نامنظم را رفع کرده و قاعدگی زنان را تنظیم می کند.

- جهت رفع میخچه و زگیل، ضماد برگ خرفه با شیرابه آن بهترین درمان گیاهی به شمار می رود.(1)

کتاب فرهنگ درمان طبیعی در خواص بی شمار خرفه می نویسد:

- تصفیه کننده خون است.(2)

- آب خرفه را گرفته با آن دوغ بسازید نوشابه ای گوارا برای شما خواهد بود و عطش را تسکین می دهد.(3)

- برگ و ساقه «خرفه» حرارت خون را تسکین می دهد.(4)

- همچنین برای حرارت کبد و حرارت معده مفید می باشد.(5)

- جویدن خرفه خونریزی لثه را از بین می برد.(6)

- درد کبد، اگر برگ و ساقه سبز «خرفه» را مانند سالاد با سرکه بخورید نافع است.(7)

- گرد برگ و ساقه خشک خرفه برای زخم های دهان اطفال نافع است.(8)

- برای سنگ کلیه، خرفه مفید است.(9)

- ضماد برگ له شده خرفه همچنین شیره برگ های آن برای سوختگی مفید است.(10)

- دفع کرم کدو، از شیره تازه «خرفه» به مقدار 60 تا 120 گرم مخلوط در شیر، برای دفع کرم کدو استفاده کنید.(11)

- عصاره ساقه و برگ «خرفه» برای بیماری های کمبود ویتامین C بسیار مفید است.(1)

- برای رفع سموم معده و روده و صافی خون از آش های ساده و ترشی خرفه بخورید.(2)

- به مبتلایان «گواتر» توصیه کنید تا می توانند از برگ و بذر گیاه خرفه استفاده کنند.(3)

- ضماد برگ له شده «خرفه» همچنین شیره برگ های آن برای سوختگی و میخچه مفید است.(4)

- برای درمان نسیان (فراموشی) خوراکی هایی مانند سیر، مرزه، فلفل هندی، خرفه... بیشتر بخورید و از مایعات سرد و مرطوب کمتر استفاده کنید.(5)

- خرفه قوه حافظه را زیاد می کند.

- خرفه برای دفع مرض آلزایمر مفید است.آن را بخورید و قطراتی از عصاره را در بینی بچکانید.

- زنان باردار خرفه استفاده کنند تا فرزندی باهوش نصیبشان شود.(6)
منبع پیش نویس :درمان با روایتهای پزشکی، ص 335.
- . خوددرمانی، مرکبی، ص 80.
2- . فرهنگ درمانی طبیعی، ص 20.
محاسن، ص 517.

اوووم