شمس آمد و پیر مغان.دست به گیسوی تو کرد .....
تار موی زسر زلف تو همراهم کرد ..........

دل سپردن نیست هرگزخط پایانی به عشق
این فقط آغاز راه و فتح باب عشق بود

از سر لطف تو من فهمیدم ای گیسو کمند
درد بی حد بعد از آن مستی ناب عشق بود

تا رسیدم در شب گیسوی تو
تازه فهمیدم وجودم خواب بود6

از کمان گیسوانت تیر جست
خورد بر قلبم هدف چون آب بود4

میکشد در بند گیسویت مرا

یا تو میخوانی به گیسویت مرا

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت