باتو هستم ای غریبه،آشنایم میشوی؟

آشنای گریه های بی ریایم میشوی؟



من تمام درد باران را خودم فهمیده ام ...

مثل باران آشنای بی صدایم میشوی؟



روزگار، این روزگار بی خدا تا زنده است

ای غریب آشنا، آشنایی با خدایم میشوی؟



من که شاعر نیستم شکل غزل را میکشم

رنگ سبز دلنشین صفحه هایم میشوی؟



ای غریبه با شکوه و دلخوشی

همسرای خنده های باصفایم میشوی؟



بوی غربت میدهد این لحظه های بی کسی

با تو هستم ای غریبه آشنایم میشوی؟؟؟؟



ناشناس

سوختم در آتش عشقت سراپا سوختم

در ره وصلت بتا پروانه آسا سوختم

شمع نذر عاشقانم اختیار از من نبود

در شبستان حرم یا در کلیسا سوختم

در شب هجر تو دل داند که در معراج عشق

جلوه دلدار دیدم چون مسیحا سوختم

از جفای یار هر شب اشک ریزان همچو شمع

آتش اندر دل زدم لرزان سراپا سوختم

وادی عشق ترا گفتم که باشد کوه طور

راز و رمز عشق می گفتم چو موسی سوختم

شمع را از خانه بیرون بر نمی خواهم رقیب

تا ببیند همچو او گریان بهرجا سوختم



ناشناس

مگسی را کشتم

نه به این جرم که حیوان پلیدی است، بد است

و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من میچرخید،

به خیالش قندم

یا که چون اغذیه ی مشهورش تا به این حد گندم!!!

ای دو صد نور به قبرش بارد؛

مگس خوبی بود...

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد،

مگسی را کشتم ...!



ناشناس

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست

آنچـــــنان که تارو پود قلب من از هــــم گسست

می روم با زخم هـــــایی مانده از یک سال سرد

آن همه برفی که آمـــــد آشـــــــیانم را شکست

می روم اما نگویــــــــی بی وفــــــا بود و نمــــاند

از هجوم سایه هــــا دیگر نگــــــاهم خسته است

راســــــتی : یادت بمــــــــاند از گـناه چشم تو

تاول غــــــربت به روی باغ احســــــاسم نشست

طـــــــرح ویران کـــردنم اما عجیب و ســــــاده بود

روی جلد خاطــــراتم دست طوفــــــان نقش بست



ناشناس

من شبیه کوهم امّا از وسط تا خورده ام

تو تصوّر می کنی چوبِ خدا را خورده ام



نه! خیال بد نکن، چوب خدا اینگونه نیست

من هرآنچه خورده ام از دست دنیا خورده ام



ساده از من رد نشو ای سنگدل، قدری بایست

من همان « فرش ِ گران سنگم » ، فقط پا خورده ام



قطره ام امّا هزاران رود ِ جاری در من است

غرق در دلشوره ام انگار دریا خورده ام



دائما در حال تغییرم ، بپرس از آینه

بارها از دیدن تصویر خود جا خورده ام





شاعر: ناشناس

باید ببوسی چشــم های روشنــم را

تا پــُر کنــد آغــوش تــو حجـمٍ تنــــم را



تـلخ است فـال قهــــوه ی چشمم و شاید

شیرین کُند طعــــمٍ لبت بوسیدنم را



تا حلقه گیسـوی تو راهی دراز است

مهمـــان دستانت کُن امشب گردنــم را !



آرام در دستت بیفتد سیبٍ لذت

شاید که آسانتر کند این ! چیدنــم را !



سرمست خواهم شد به بــوی صد سبــد یـاس

وقتی که عطرت پـُر کند پیراهنـم را



ناشناس

قسم به عشق ، که گمگشته ی دلم بودی
اگر کنار تو بودم ، مکملم بودی

به خاک مشترک و پاک هر دو مان سوگند
من از وجود تو بودم ، تو از گلم بودی

بدون دیدن روی تو ، عاشقت بودم
درون قاب دل آخر ، شمایلم بودی

برای یافتنت ، دل زدم به دریاها
تو آرمان رسیدن به ساحلم بودی

دلم نوشته نت عشق را به پنجه ی تو
که پنج_گانه ی خط های حاملم بودی

هزار چرخ خطا زد فلک ، که تا امروز
نبینمت که همین جا ، مقابلم بودی

اگر که بخت ، کمی مهربان تر از این بود
به روی شانه ی خالی ، حمایلم بودی. ..



ناشناس ؟؟؟

تمام سهم من از عشق

همین واژه های صبور ست

که در فکر تو ساکت اند !

.

ناشناس

مثل شنيده شدن
صداي يك آشناي قديمي
از تماس يك شماره ناشناس
همينقدر شيرين و ناگهاني؛
اتفاق بيفت

همچنان سوت و کور...سلام..

جان فدا کردیم و یاران قدرِ ما نشناختند

کور بادا دیده ی حق ناشناس دوستی...

#رهی_معیری

نصف شب رفته بودم در خونه فقرا رو بزنم غذا بزارم براشون جلو در و فرار کنم

که ناشناس بمونم ولی غذا که نداشتم
فقط در میزدم فرار میکردم
خدایا بظاعتم همین بود قبول کن ازم

طبق تحقیقات اینستاگرامی من اکثر مردم ایران چپ دست و مو فرفری هستن که به عقیدشون خلیج فارس همیشه فارسه و خیلی دوست دارن حرفاتونو ناشناس بشنون...

من نه به نژادم مینازم نه به تاریخ چند هزار ساله ام من به معشوقی مینازم... که فراتر از تمامی نژادهاست به حسینی مینازم... که فراتر از تمامیِ مرزهاست فرقی نمیکند کجای این کره ی خاکی به دنیا آمده ام مهم این است معشوقی دارم که از هند و چین و ایران تا انگلیس و آلمان و حتی امریکا هم دلداده دارد عده ای میگویند کوروش امامشان است که کمرنگش کردند که به مقبره اش رسیدگی نمیکنند برای همین ناشناس مانده است من فریاد میزنم من عاشقِِ معشوقی هستم که 7 بار قبرش را شُخم زدند سالها زیارت قبرش را ممنوع کردند سالها قبرش مخفی بود ولی اربعینِ هرسال 17 میلیون زائر دارد من عاشقِ حُسینَم پس مهم نیست برایش تخت جمشید بسازند یا حَرم بر حق که باشی؛ اربعین 100 ها کیلومتر پا برهنه به عشقت می آیند.... ولی افسوس که عده ای تا ابد نخواهند فهمید ...